Tóchter
f -, Töchter дачка́; дыял. дзяўчы́нка
éine höhere ~ — гімназі́стка, навучэ́нка жано́чага ліцэ́я
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
до́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы, ж.
Абл. Дачка. — Хадзі да мяне, донька, паляжы трошкі, — сказала Ліда Сцяпанаўна. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нажартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
Разм. Пажартаваць. Бачыць бабіна дачка: з такімі сватамі не вельмі нажартуеш, і супакоілася. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
незаму́жні, ‑яя, ‑яе.
1. (‑яя). Якая не знаходзіцца ў шлюбе, замужам. Незамужняя дачка.
2. Не звязаны з замужжам. Незамужняе жыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кліме́ніі
(н.-лац. clymenia = німфа, дачка Акіяна)
атрад вымерлых малюскаў класа галаваногіх; жылі ў познім дэвоне — раннім карбоне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
серадо́льшы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Сярэдні (сын, дачка, дзіця) у сям’і па ўзросту. [Маціхвейчык:] — Цяпер у мяне ў хаце толькі серадольшая дачка асталася. Вітка. Горка плакала яна, Але быў яшчэ Онан — Сын Іуды серадольшы, Ён за Іра быў не горшы. Крапіва. Пражываў.. [стары] зіму і лета на печы ў свайго серадольшага сына — калгаснага аб’ездчыка. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капы́рсціцца, ‑ршчуся, ‑рсцішся, ‑рсціцца; незак.
Абл. Упарціцца, наравіцца; капрызіць. [Марце] думалася.., што дачка капырсціцца толькі датуль, пакуль справа не пастаўлена насур’ёз. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карале́ўна, ‑ы; Р мн. ‑левен; ж.
Уст. і нар.-паэт. Дачка караля. Справілі вяселле, і стаў сіраціна Янка мужам каралеўны. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пляме́нніца, ‑ы, ж.
Дачка брата або сястры. Дзедава пляменніца была ўжо не маладая: здаровая, грузная, з бледным прыпухлым васпаватым тварам. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́гарадны Land-;
за́гарадны дом, за́гарадная да́ча Lándhaus n -(e)s, -häuser; Sómmerhäus¦chen n -s, -, Wóchenendhaus n (невялікая дачка)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)