kontroler świeżego powietrza жарт.гультай, валацуга
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Пабадзя́й ’бадзяка, гультай’ (КЭС, лаг.). Ад пабадзяцца < бадзяцца (гл.) з суф. -a/б. Адносна суфіксацыі параўн. гультай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
яндо́ўка, ‑і, ДМ ‑доўцы; Рмн. ‑довак; ж.
1. У старажытнай Русі — вялікая медная пасуда для віна, піва, мёду.
2.Лаянк. Пра вялікі нос. — Гультай ты!.. Табе ж цяжка рукі завярнуць, каб табе нечага гэту яндоўку тваю на патыліцу звярнула.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Латру́га, латружына ’абібок, гультай’ (Яруш., Нас., Бяльк., ТСБМ, Касп., Мат. Гом.; навагр., КЭС; карэліц., Марц.), ’нягоднік, ліхадзей’ (навагр., Сл. паўн.-зах.), ’распуснік’ (паўд.-усх., КЭС), ’гультай’ (навагр., Нар. словатв.), латрыга ’гультай’ (Бяльк.), ’круцель, шэльма’ (усх., КЭС). Утворана ад лотр (гл.), якое ўзыходзіць да с.-в.-ням.loter ’легкадумны’, н.-в.-ням.Lotter(bube) ’гультай’ (Бернекер, 1, 735; Фасмер, 2, 523). Гл. таксама лайтруга.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
п’яню́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑нюзе, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм.пагард. Тое, што і п’яніца. Прыцягнуўся нарэшце і Паўлюк Гвардыян, старэйшы брат Цімафея Міронавіча Гвардыяна, але — не ў пару яму — зусім нікчэмны, шалапутны мужык — вялікі гультай і п’янюга.Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
leniwiec
м.
1.гультай; лодар;
2.заал. лянівец (Brachypus L.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
loafer
[ˈloʊfər]
n.
1)
а) гульта́й -я́m., гульта́йка f.
б) бадзя́га -і m. & f.
2) лёгкія ту́флі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
свісту́нмразм
1. Pféifer m -s, -;
2.перан Nichtstuer m -s, - (гультай); Schwätzer m -s, -, Quátschkopf m -(e)s, -köpfe (пустаслоў)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Махале́й ’хлус’ (Юрч.), паўд.-усх.махлей ’гультай’ (КЭС). Рус.смал., пск.махлю́й ’хлус, гультай’. Да махлява́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ей гл. Сцяцко, Афікс. наз., 36.