ліхадзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Чыніць ліха, бяду, гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Перанесці, перажыць (нястачу, гора). Трэба перабыць, перагараваць гэтыя дні і зрабіць сабе тое, за што можна будзе ўхапіцца, калі цяперашняе гора пройдзе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

misery [ˈmɪzəri] n.

1. го́ра; паку́ты

2. бе́днасць; гале́ча

3. BrE, infml ны́цік, нэ́ндза

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

глыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што і без дап.

1. гл. глытаць.

2. Перакусіць або выпіць (разм.).

Глыні трохі перад адыходам.

◊

Глынуць гора (слёз) (разм.) — перанесці многа цяжкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абяспа́мяцець, ‑памяцею, ‑памяцееш, ‑памяцее; зак.

Страціць памяць. Абяспамяцець ад гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набедава́цца, ‑бядуюся, ‑бядуешся, ‑бядуецца; зак.

Перажыць, зазнаць многа бед, гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаро́тны, ‑ая, ‑ае.

Які церпіць, перажывае гора; няшчасны (пра чалавека). [Наталля Пятроўна] гаварыла многа і так горача, што, напэўна, пераканала гаротную маці, што няма хвароб, якія не вылечваюцца. Шамякін. // Поўны гора, нястач; бедны, цяжкі. Гаротная доля. Гаротнае жыццё. // Які выражае гора, выкліканы горам. Доўгі-доўгі час у вачах Андрэя стаяла гаротная постаць маці. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алі́мп, -у м.

1. (Алі́мп) (гора) Оли́мп;

2. шутл., ирон. оли́мп

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

distress​2 [dɪˈstres] v. прыно́сіць го́ра, трыво́гу, му́кі, паку́ты;

distress oneself трыво́жыцца, му́чыцца, гарава́ць, паку́таваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спачува́нне, -я, н.

1. Спагадлівыя адносіны да чыёй-н. бяды, гора, няшчасця; спагада.

Суседзі прыходзілі са сваімі спачуваннямі.

2. Добразычлівыя адносіны да каго-, чаго-н., маральная падтрымка.

Яго ўчынкі не знайшлі спачування ў сяброў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)