негодова́ние ср. абурэ́нне, -ння ср.; (гнев) гнеў, род. гне́ву м.;
привести́ в негодова́ние абу́рыць;
прийти́ в негодова́ние абу́рыцца;
◊
бу́ря негодова́ния нава́ла абурэ́ння;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
смени́ть сов., в разн. знач. змяні́ць;
смени́ть ши́ны змяні́ць шы́ны;
смени́ть часово́го змяні́ць вартаво́га;
◊
смени́ть гнев на ми́лость змяні́ць гнеў на мі́ласць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
смягчи́ться в разн. знач. змякчы́цца, памякчэ́ць;
ко́жа смягчи́лась ску́ра змякчы́лася (памякчэ́ла);
гнев смягчи́лся гнеў змякчы́ўся (памякчэ́ў);
звук смягчи́лся лингв. гук змякчы́ўся (памякчэ́ў).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
гняві́ць, гняўлю, гневіш, гневіць; незак., каго.
Злаваць, абураць, выклікаць гнеў. Аксана любіла бабулю, старалася яе не гнявіць. Скрыпка. З кім жыць, таго не гнявіць. Прыказка.
•••
Не гняві бога — не наракай дарэмна.
Што бога гнявіць; няма чаго бога гнявіць — няма падстаў скардзіцца, крыўдзіцца на лёс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́кліч, ‑у, м.
Кліч, заклік, воклік. Як толькі прагучаў на ўвесь свет магутны покліч Кастрычніка, Міхась Чарот спяшаецца на радзіму. Хведаровіч. Ад Дняпра на Нёман быстры покліч дзеда даляцеў, і няшчадна б’е фашыстаў усенароднай помсты гнеў. Машара. На ціхі Ганін покліч.. [Зіна] не адазвалася. Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угне́вацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Увайсці ў вялікі гнеў; разгневацца, раззлавацца. [Міколка:] — Відаць, перабаршчыў я крыху... Угневаецца цяпер дзед не на жарт... Лынькоў. Добра, што так абышлося з табою, а та я хацеў на цябе ўжо ўгневацца, — сказаў Шафранскі і падаў мне руку на развітанне. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
anger
[ˈæŋgər]
1.
n.
злосьць f., гнеў -ву m.
with anger — са зло́сьцю, сярдзі́та
2.
v.t.
злава́ць, гняві́ць
3.
v.i.
гне́вацца, злава́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
міну́цца, ‑нецца; зак.
1. Прайсці; скончыцца. Толькі што мінулася пара безупынных дажджоў. Чорны. Бацькаў гнеў даўно мінуўся. Колас.
2. Застацца ззаду; скончыцца. Мінулася невялічкае азярко, што краем падступіла да самай дарогі. Скрыган. Мінулася поле, пачаўся рэдкі лясок. Мележ. Калі мінуўся пясок, пачало трэсці на калдобінах. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угняві́ць, угняўлю, угневіш, угневіць; зак., каго.
Увесці ў гнеў; раззлаваць; пакрыўдзіць. Гулак быў узрушаны і меў выгляд сярдзітага чалавека. Відаць, угнявілі яго. Колас. Апейка заўважыў, што хлопец хацеў штосьці запярэчыць яму, але стрымаўся, пабаяўся, відаць, угнявіць. Мележ. [Алесь] угнявіў чалавека, хоць і цяпер быў упэўнены ў сваім. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
resentment
[rɪˈzentmənt]
n.
абурэ́ньне n.; гнеў -ву m.; кры́ўда f.
to have no resentment against someone — ня мець кры́ўды або́ зло́сьці на каго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)