сарва́ць, -рву́, -рве́ш, -рве́; -рвём, -рвяце́, -рву́ць; -рві́; -рва́ны; зак., што.
1. Рэзкім рухам аддзяліць, зняць, сцягнуць.
С. астру.
С. вароты з завесаў.
Вецер сарваў бялізну з вяроўкі.
С. шапку з галавы.
2. Рэзкім рухам, моцна націснуўшы, сапсаваць (разьбу і пад.).
3. Пашкодзіць здароўе, галасавыя звязкі ад пастаянных празмерных перагрузак.
С. здароўе.
С. голас.
4. перан. Перапыніць ход чаго-н., не даць магчымасці ажыццявіць што-н.
С. графік работы.
С. лекцыю.
С. канцэрт.
5. перан. Атрымаць ад каго-н. у выніку ашуканства, вымагання (разм.).
С. вялікія грошы з каго-н.
6. перан. Са словамі «злосць», «гнеў», «незадавальненне» і пад. ўжыв. ў знач. выказаць, спагнаць злосць, гнеў, незадавальненне на кім-н.
С. злосць на дзецях.
◊
Сарваць галаву каму (разм.) — строга пакараць каго-н.
Сарваць маску з каго — выкрыць каго-н., паказаць сапраўдны твар каго-н.
|| незак. зрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. зрыў, зры́ву, мн. зры́вы, зры́ваў, м.