спрыя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каму-чаму.

1. Садзейнічаць; памагаць. [Сабалеўскі:] — Мой абавязак, як палкавога ўрача, спрыяць словам і справай вашым поспехам у лётнай рабоце. Алешка. Гуманістам можа быць толькі той, хто спрыяе шчасцю працоўнага чалавека. Ярош. [Казік да Веры:] — А мне не можа [Віктар] дараваць, што я спрыяў твайму збліжэнню з Максімам і што ты адмовіла таму ўдаўцу-асадніку. Машара. // (1 і 2 ас. не ўжыв.) і без дап. Быць прычынай чаго‑н., памагаць, рабіць магчымым узнікненне, развіцця чаго‑н. Чыгунка спрыяла таму, што Міця рана стаў цікавіцца справамі, якія ідуць у вялікім свеце. Навуменка. Станаўленню светапогляду паэта спрыяла тое, што ў часе вучобы ён актыўна ўдзельнічаў у студэнцкіх гуртках. Няхай. Калгаснікі дажалі жыта і пачалі жаць ярыну. Надвор’е спрыяла. Чорны. Гунава не прыехаў.. Гэта таксама не спрыяла настрою Сімона. Самуйлёнак. // Разм. Аказваць патрэбнае дзеянне, прыносіць карысць. [Алімпа:] — І не думай, Тэлё, — палягчэе: вельмі ж спрыяе .. [зелле] на хворае нутро. Вышынскі.

2. Праяўляць добразычлівасць да каго‑н. Пад .. [дубам] Даніла зрабіў столік і лавачкі, зрабіў для Грушкі і для ўсіх, хто яму спрыяе. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Markt

m -(e)s, Märkte ры́нак, база́р, кірма́ш; эк. ры́нак, збыт

den ~ ábhalten* — гандлява́ць на ры́нку (у які-н. пэўны дзень)

den ~ drücken — ака́зваць уці́ск на ры́нак

◊ séine Haut zu ~e trágen* — рызыкава́ць жыццём, падвярга́ць сябе́ небяспе́цы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

asystować

незак.

1. komu, przy czym суправаджаць каго; прысутнічаць пры чым;

2. komu przy czym дапамагаць каму ў чым; асісціраваць каму ў чым;

3. komu старацца заваяваць чыю прыхільнасць; заляцацца да каго;

asystować kobiecie — аказваць знакі ўвагі жанчыне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sanft

a

1) лаго́дны, мя́ккі (тс. перан.)

éinen ~en Druck áusüben (auf A) — ака́зваць невялі́кі ціск (на каго-н.)

~es Licht — мя́ккае [рассе́янае] святло́

2) мя́ккі, пяшчо́тны

3) пака́ты, спа́дзісты

ein ~er Hügel — спа́дзісты [пака́ты] паго́рак

4) пла́ўны

~e Bewégungen — пла́ўныя ру́хі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

usługa

usług|a

ж.

1. паслуга;

oddać ~ę — зрабіць паслугу (ласку);

~i konsumpcyjne — спажывецкія паслугі;

~i publiczne — грамадскае абслугоўванне;

korzystać z usługa — карыстацца паслугамі;

świadczyć ~i — аказваць паслугі;

2. абслугоўванне, паслугі;

~a błyskawiczna — тэрміновае выкананне;

~i bukieciarskie — аздабленне (афармленне) букетаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zóllen

vt

1) плаці́ць (мыта)

2) гіст. плаці́ць (даніну)

3)

j-m Áchtung ~ — ака́зваць каму́-н. (нале́жную) паша́ну [пава́гу]

j-m Béifall ~ — выка́зваць каму́-н. адабрэ́нне

j-m Dank ~ — выка́зваць каму́-н. падзя́ку

j-m Bewúnderung ~ — выка́зваць каму́-н. захапле́нне, захапля́цца кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

show

[ʃoʊ]

1.

v.t.

1) пака́зваць

2) растлума́чваць, пака́зваць

3) даво́дзіць

He showed that it was true — Ён давёў, што гэ́та была́ пра́ўда

4) ака́зваць, выяўля́ць

to show mercy — аказа́ць ла́ску

2.

n.

1)

а) пака́з -у m., выста́ва, вы́стаўка f.

a horse show — пака́з ко́ней

б) спэкта́кль -ю m., прадстаўле́ньне n.

2) вы́гляд -у m.

3) informal кінафі́льм -у m.

4) пасьме́шышча n.

Don’t make a show of yourself — Не рабі́ зь сябе пасьме́шышча!

5) Sport трэ́цяе ме́сца ў спабо́рніцтве

•

- for show

- show in

- show off

- show out

- show up

- steal the show

- run the show

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Druck

I

m -es, Drücke

1) ціск, на́ціск; по́ціск (рукі)

2) ця́жар, прыму́с; прыгнёт, уці́ск

im ~ sein — быць у ця́жкіх абста́вінах, быць на́дта заня́тым

auf j-n éinen ~ áusüben — ака́зваць уці́ск на каго́-н.

II

m -es, -e

1) друк, друкава́нне

2) шрыфт

3) выда́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ДЗЯРЖА́ЎНАСЦЬ,

1) асаблівая прыкмета гіст. развіцця краін (нацый, саюзаў плямён і інш. утварэнняў), якія змаглі стварыць уласную дзяржаву. Існуе шэраг сімвалічных прыкмет аўтаномнай Дз. — выкарыстанне афіц. дзярж. мовы, дзярж. сімволікі (герб, гімн, сцяг), наяўнасць пэўнай сістэмы органаў улады (дзярж. апарату), формы праўлення (манархія, парламенцкая рэспубліка, прэзідэнцкая рэспубліка), формы тэр. ўладкавання (унітарная дзяржава, федэрацыя, канфедэрацыя), формы паліт. рэжыму (дэмакр., аўтарытарны, ваенны, грамадзянскі, тэакратычны і інш.). Нац. Дз. выражае рэальную здольнасць увасабляць і абараняць суверэнітэт нацыі або іншага этнасу, выкарыстоўваць паліт. ўладу для ўмацавання дэмакратыі і росту дабрабыту народа, развіцця яго культуры і мовы, абароны правоў і свабод чалавека, законных інтарэсаў прадстаўнікоў нац. меншасцей і ўсіх жыхароў дадзенага нац.-тэр. ўтварэння. Канстытуцыя Рэспублікі Беларусь, зыходзячы з неад’емнага права народа на самавызначэнне і абапіраючыся на шматлікую гісторыю развіцця бел. дзяржаўнасці, замацоўвае статус краіны як унітарнай дэмакр. сац. прававой дзяржавы, якая валодае вяршэнствам і паўнатой улады на сваёй тэрыторыі, самаст. ажыццяўляе ўнутр. і знешнюю палітыку, абараняе сваю незалежнасць і тэр. цэласнасць, канстытуцыйны лад, забяспечвае законнасць і правапарадак (гл. таксама Дзяржава).

2) Уласцівасць улады, яе палітыкі, якая выражае іх сілу, незалежнасць, магутнасць і здольнасць аказваць уплыў на развіццё падзей у свеце. Вызначаецца паліт., эканам. і духоўна-ідэалаг. аўтарытэтам краіны ў свеце або рэгіёне, яе маштабам і колькасцю насельніцтва, характарам і ўздзеяннем яе палітыкі і інш. фактарамі. Абсалютызацыя гэтых прынцыпаў і ўяўленні аб выключнасці і асаблівай ролі сваёй краіны, нацыі на практыцы прыводзяць да вялікадзяржаўнасці, ігнаравання волі і інтарэсаў іншых краін і народаў, знешняй экспансіі (гл. Нацыяналізм, Шавінізм).

С.Ф.Дубянецкі.

т. 6, с. 144

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

браць, бяру́, бярэ́ш, бярэ́; бяро́м, бераце́, бяру́ць; бяры́; незак.

1. каго-што. Захопліваць рукой або чым-н. іншым, прымаць у рукі.

Б. хлеб са стала.

Б. мяшок на плечы.

2. каго-што. Авалодваць сілай кім-, чым-н.; дамагацца ў барацьбе.

Б. у палон.

Б. штурмам крэпасць.

3. каго-што. Прымаць з якой-н. мэтай, на пэўных умовах.

Б. на зборы.

Б. на работу.

4. што. Атрымліваць у сваю ўласнасць, у сваё карыстанне.

Б. таксі.

Б. усё ад жыцця.

5. чым. Перамагаць у схватцы; перамагаць з дапамогай чаго-н.

Б. хітрасцю.

6. што. Пераадольваць.

Б. бар’ер.

7. што. Спаганяць што-н.

Б. штраф.

8. Спраўна дзейнічаць (пра рэжучыя прадметы, зброю і пад.).

Брытва добра бярэ.

Стрэльба далёка бярэ.

9. Выкарыстоўваць, займаць, выдаткоўваць.

Машына бярэ многа бензіну.

10. Трымацца пэўнага напрамку; накіроўвацца.

Б. прама.

11. каго-што. Дамаўляцца аб выкарыстанні чаго-н.; аказваць падтрымку каму-н.

Б. адпачынак.

Б. пад абарону.

12. што. Купляць.

Б. білет.

13. што. Есці, піць (часцей з адмоўем).

Нічога ў рот не б.

14. Жаніцца з кім-н.

Б. за жонку.

◊

Браць голымі рукамі (разм.) — авалодваць кім-, чым-н. без асаблівых цяжкасцей.

Браць горлам (разм., неадабр.) — дамагацца чаго-н. крыкам.

Браць да сэрца (разм.) — востра ўспрымаць і перажываць за што-н.

Браць з бою (боем) — дамагацца чаго-н. энергічнымі дзеяннямі.

Браць на цыгундар (разм.) — прыцягваць да адказнасці.

Браць ногі на плечы (у рукі) (разм., жарт.) — уцякаць што ёсць сілы.

|| зак. узя́ць, вазьму́, во́зьмеш, во́зьме; во́зьмем, во́зьмеце, во́зьмуць; узя́ў, узяла́, -ло́, -лі́; вазьмі́; узя́ты; наз. узя́цце, -я, н. (да 2, 3 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)