screen​2 [skri:n] v.

1. (from) засланя́ць, загаро́джваць, прыкрыва́ць; абараня́ць;

The sun was screened by clouds. Хмары засланілі сонца.

2. хава́ць, уто́йваць;

screen smb.’s faults уто́йваць чые́-н. памы́лкі

3. экранізава́ць; пака́зваць фільм на экра́не; здыма́цца ў кіно́;

screen well мець по́спех у кіно́

4. прасе́йваць (пясок)

5. правяра́ць;

All applicants are screened for security. Усіх, хто падаў заяву, правяраюць на добранадзейнасць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hüten

1.

vt

1) ахо́ўваць, засцерага́ць; абараня́ць, барані́ць

Kínder ~ — дагляда́ць дзяце́й

das Bett ~ — хварэ́ць, ляжа́ць у пасце́лі

die Zúnge ~ — трыма́ць язы́к за зуба́мі

2) па́свіць

2.

(sich)

(vor D) сцерагчы́ся (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fence

[fens]

1.

n.

1) плот -у m., за́гарадзь f.

2)

а) informal ску́пшчык або́ прадаве́ц кра́дзеных рэ́чаў

б) ме́сца, дзе прадаю́цца кра́дзеныя рэ́чы

3) фэхтава́ньне n.

2.

v.t.

1) абгаро́джваць

2) адгаро́джваць

3) абараня́ць; ахо́ўваць; сьцерагчы́

3.

v.i.

1) фэхтава́ць

2) informal ухіля́цца ад адка́заў у дыску́сіі, пары́раваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гара́, -ы́, мн. го́ры і (з ліч. 2, 3, 4) гары́, гор, ж.

1. Значнае ўзвышша, што ўзнімаецца над мясцовасцю або выдзяляецца сярод іншых узвышшаў.

Каўказскія горы.

Спускацца з гары.

Снежная г.

2. толькі мн. Горная краіна, гарыстая мясцовасць.

Жыхары гор.

Паход у горы.

3. перан., чаго, з чаго. Вялікая колькасць чаго-н. складзенага ў кучу.

Г. дроў.

Горы кніг.

4. Памяшканне, прастора паміж столлю і дахам у будынку; гарышча.

Злажыць сена на гару.

Зёлкі сушаць звычайна на гары.

5. (з прыназ. «у», «з», «на»). Вышыня, верх.

Шум чуўся з гары.

◊

Абяцаць залатыя горы — абяцаць надта многа.

Гарою стаяць за каго-што — усімі сіламі абараняць.

Горы варочаць — вельмі многа рабіць.

Горы вярнуць на каго (разм., неадабр.) — няславіць каго-н., гаварыць пра каго-н. многа непрыемнага.

Горы перавярнуць — зрабіць вельмі значную работу.

Не за гарамі —

1) пра нешта блізкае, што хутка наступіць;

2) блізка, недалёка (быць, знаходзіцца).

|| памянш. го́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. го́рны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Г. хрыбет.

Горная краіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

obstawać

незак.

1. przy czym настойваць на чым; упарціцца; упірацца;

obstawać przy swojej decyzji — настойваць на сваім рашэнні;

obstawać przy swoich poglądach — настойваць на сваіх поглядах;

2. za kim абараняць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГРАМАДЗЯ́НСКАСЦЬ,

маральная і сац.-псіхал. якасць, якая праяўляецца ў пачуцці абавязку і адказнасці чалавека перад грамадствам, у яго гатоўнасці і здольнасці абараняць свае правы і свабоды, законныя інтарэсы інш. грамадзян. Гістарычна звязана з раннімі формамі дэмакратыі, з развіццём полісаў як спецыфічнай формы сац.-эканам. і паліт. арг-цыі грамадства і дзяржавы. У стараж. Грэцыі і Рыме грамадзянскасць разглядалася як адна з важнейшых дабрачыннасцей грамадзяніна. Паглыбленню зместу і сутнасці грамадзянскасці садзейнічалі бурж. рэвалюцыі ў шэрагу краін Еўропы і заканад. прызнанне імі правоў чалавека і грамадзяніна. Сапраўдная грамадзянскасць асобы характарызуецца яе сталай паліт. свядомасцю, развітым пачуццём патрыятызму, дачыненнем да лёсу сваёй Радзімы і яе народа, прагрэс. пераўтварэнняў у розных сферах жыцця грамадства. Пачуццё грамадзянскасці спалучаецца з пачуццём гонару за гісторыю сваёй краіны, яе традыцыі, звычаі і сімвалы (герб, гімн, сцяг), са строгім выкананнем яе канстытуцыі і законаў, з павагай годнасці, правоў, свабод і законных інтарэсаў інш. асоб. Аднак грамадзянскасць нельга зводзіць да законапаслухмянасці, лаяльнасці чалавека ў адносінах да ўлад і тым больш да канфармізму. Грамадзянскасці проціпастаўляюцца апалітычнасць, абсентэізм, абыякавасць, фармальная, папулісцкая паліт. актыўнасць.

С.Ф.Дубянецкі.

т. 5, с. 390

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Interésse

n -s, -n

1) ціка́васць

~ für etw. (A), für j-n háben* [zéigen] — ціка́віцца чым-н., кім-н.

von ~ sein — быць ціка́вым

das ~ áuslösen [erwécken] — вы́клі- каць ціка́васць, заціка́віць

2) інтарэ́с, вы́гада

sein ~ wáhren — абараня́ць [барані́ць] сваé інтарэ́сы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

right​1 [raɪt] n.

1. пра́ва; прывіле́я;

We have a constitutional right to defend ourselves. Мы маем канстытуцыйнае права абараняць сябе.

2. пра́вільнасць, правата́; справядлі́васць

3. pl. rights а́ўтарскае пра́ва

4. the right, the Right пра́выя

5. пра́вы бок;

to the right напра́ва;

on the right спра́ва

♦

bang to rights BrE/ dead to rights AmE, infml вы́крыты, вы́яўлены (у здзяйсненні злачынства);

put/set smth. to rights прыво́дзіць што-н. у нале́жны стан

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

змага́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. з кім. Біцца, ваяваць са зброяй у руках. — Я прыйшла сюды не для таго, каб ратавацца ад смерці. Я прыйшла змагацца, помсціць ворагу, а не берагчы сябе для мужа. Шамякін. Той, хто сынам можа звацца Беларускай стараны, Будзе да канца змагацца На крутых франтах вайны. Астрэйка. // Спаборнічаць у чым‑н. [Сухавараў] лічыў сябе вельмі цікавым кавалерам, з якім такому настаўніку змагацца ніякім чынам немагчыма. Колас. // перан. Уступаць у сутыкненне (пра пачуцці, імкненні і пад.). Толя маўчаў, і ў душы яго змагаліся тры пачуцці: прыкрая злосць на старога .., нейкі сорам і боязь, што .. ён, дзед партызанскі, бачыць і ведае ўсё. Брыль.

2. з чым, супраць чаго. Супраціўляцца чаму‑н., імкнуцца перамагчы або знішчыць што‑н. Змагацца супраць вайны. □ — Яшчэ пяць хвілін я паляжу, і тады буду будзіць Скабакова, — думаю я і змагаюся з цяжкай дрымотай. Чорны.

3. за што. Адстойваць, абараняць што‑н., дамагацца чаго‑н. Змагацца за мір. Змагацца за тэхнічны прагрэс. □ [Фёдар Мікалаевіч:] Вадзіцелі з экскаватаршчыкамі змагаюцца за перавыкананне тэхнічных норм. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schützen

1.

vt (vor D, gegen A)

1) абараня́ць, барані́ць, засцерага́ць (ад каго-н., ад чаго-н.)

2) ахо́ўваць (мяжу і г.д.)

gesétzlich geschützt sein — быць пад ахо́вай зако́на

2.

(sich)

(vor D, gegen a) барані́цца, засцерага́цца (ад каго-н., ад чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)