эмульсава́цца, ‑суецца; зак. і незак.
Спец.
1. Тое, што і эмульгавацца (у 1 знач.).
2. толькі незак. Зал. да эмульсаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змага́цца
1. (біцца, ваяваць) kämpfen vi (за што-н für, um A), ríngen* vi (um A); (супраць чаго-н gégen A, mit D);
2. спарт wétteifern неаддз vi, wéttstreiten* аддз vi (толькі inf)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Е́дкі ’які раз’ядае, з’едлівы’ (толькі ў літаратурнай мове, магчыма, з рус. едкий) (БРС, ТСБМ), ’ядомы’ (Касп., Мат. Гом., Шат., Сцяц. Клім., Сл. паўн.-зах., ТС), ’востры’ (Мат. Гом.) да есці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кара́скацца ’карабкацца’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.), украінскія і рускія адпаведнікі толькі з прэфіксамі (відкараскатись, откараскаться). Магчыма, кантамінацыя карабкацца з карась. Польск. karaskać się запазычанне з бел. мовы (Слаўскі, 2, 66–67).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лама́ха ’жанчына, якая вядзе першасную апрацоўку льну’ (Жд. 1), ’церніца’ (Шат.). Толькі беларускае. Утворана пры дапамозе суф. ‑х‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 73) ад ламаць (гл.). Параўн. таксама ламака© (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ты́лькнуць (ты́лькнуты) ‘выканаць малую частку належнай работы’ (драг., З нар. сл.). Аднакратны дзеяслоў ад мясцовага ты́лькі ‘толькі’ (Клундук), параўн. ст.-бел. тылко, тылько ‘не больш як, усяго’ (ГСБМ). Гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
alléin
1.
a адзі́н, само́тны
er steht ~ — ён адзіно́кі
das genügt ~ nicht — аднаго́ гэ́тага не хапа́е
für sich ~ — сам па сабе́
2.
adv то́лькі
éinzig und ~ — як то́лькі, выклю́чна
3.
cj але́, адна́к
ich wártete auf ihn, ~ er kam nicht — я яго́ чакаў, але́ ён не прыйшо́ў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
’s
скаро́чаная фо́рма ад us, is або́ has, дадава́ная да папярэ́дняга сло́ва
Let’s (= let us) go — Хадзе́м
He’s (= he is) here — Ён тут
He’s (= he has) just gone — Ён то́лькі што пайшо́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
го межд., разг.
1. о;
го! каб жа я гэ́та ве́даў! — о! е́сли бы я э́то знал!;
го! каго́ там то́лькі ні было́! — о! кого́ там то́лько не́ было!
2. (перекличка, ауканье) ау
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
жарго́н
(фр. jargon)
мова якой-н. сацыяльнай групы, насычаная словамі і выразамі, уласцівымі толькі для дадзенай групы і незразумелымі для ўсіх астатніх (напр. акцёрскі ж., ж. маракоў).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)