аглу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. аглух, ‑ла; зак.

1. Страціць пачуццё слыху; стаць глухім. — Ты што?! — грымнуў гаспадар кулаком па стале. — Аглухла?.. Бажко. Такі шум, гоман на кірмашы, што чалавек ледзь не аглух. Якімовіч.

2. Стаць прыглушаным, заціхнуць (пра гукі). Гудок паравоза раптоўна аглух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узды́біцца

1. (стаць на дыбы) sich ufbäumen, sich auf die Hnterbine stllen;

2. (узняцца ўверх) ufsteigen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перае́мнік

1. (напр. улады) м. Nchfolger m -s, -;

стаць перае́мнікам Nchfolge ntreten*;

2. (спадкаемец) rbe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пажу́хнуць, ‑не; зак.

Стаць жухлым. Кветкі пажухлі. □ Няскошаныя травы пастарэлі, пажухлі, але яшчэ не страцілі водару. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагучне́ць, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца гучным, гучнейшым. Голас у.. [брыгадзіра] пагучнеў, але ў ім адчувалася мяккасць, ласкавасць. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намачы́цца, ‑мачуся, ‑мочышся, ‑мочыцца; зак.

Разм. Стаць мокрым, сырым; прамачыцца. Каля вады намочышся, каля агню апячэшся. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пралетарызава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) пралетарыем.

2. толькі незак. Зал. да пралетарызаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амаладзі́цца, ‑ладжуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; зак.

Стаць маладым, маладзейшым. // Уключыць у свой склад большую колькасць моладзі (пра арганізацыю).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асуча́сніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Стаць бліжэй да патрабаванняў сучаснасці, духу часу, набыць сучасны выгляд. Горад асучасніўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідэнтыфікава́цца, ‑куецца.

Кніжн.

1. зак. і незак. Атаясаміцца (атаясамлівацца); стаць (станавіцца) раўназначным.

2. незак. Зал. да ідэнтыфікаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)