вало́тніца Месца, дзе размешчана група курганаў-валатовак (Віц. Рам. Мат.).

□ ур. Валотніца (лес) у Веліжскім пав.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

га́тчына

1. Дарога на балоце (Слаўг.).

2. Вялікая плаціна, застава (Нас.).

□ в. Гатчына Віц. (Рам. Мат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

okresowy

перыядычны;

ułamek okresowy мат. перыядычны дроб;

okresowy układ pierwiastków хім. перыядычная сістэма элементаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sieczny

sieczn|y

1. рэжучы;

2. ~a ж. мат. сякучая;

zęby ~e анат. разцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przyległy

прылеглы, сумежны, суседні;

przyległy las — суседні (прылеглы) лес;

kąt przyległy мат. сумежны вугал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пара́метр

(гр. parametron = які адмервае)

1) мат. велічыня, якая ўваходзіць у якую-н. формулу і захоўвае пастаяннае значэнне толькі для дадзенага выпадку;

2) велічыня, якая характарызуе пэўную ўласцівасць устройства, сістэмы або з’явы, працэсу (напр. тэхнічныя параметры).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мнагазна́чны

1. мат. (имеющий много знаков) многозна́чный;

2. лингв. (имеющий много значений) многозна́чный;

3. (об улыбке, взгляде и т.п.) многозначи́тельный, многозна́чащий, многоговоря́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усе́чаны

1. прич. усечённый; обру́бленный; подру́бленный;

2. прил., в разн. знач. усечённый;

у. ко́нус — мат. усечённый ко́нус;

~ныя прыме́тнікі — грам. усечённые прилага́тельные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гадо́граф

(ад гр. hodos = шлях + -граф)

мат. крывая лінія, якая з’яўляецца геаметрычным месцам канцоў вектараў, што выходзяць з аднаго пункта і раўняюцца розным значэнням некаторага пераменнага вектара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыскрыміна́нт

(лац. discriminans, -ntis = які адрознівае)

мат. выраз, які складаецца з каэфіцыентаў ураўнення і ператвараецца ў нуль толькі ў тым выпадку, калі сярод каранёў ураўнення ёсць роўныя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)