Verbum

máchtlos

a бяссі́льны, безабаро́нны, безула́дны

j-m, éiner Sáche (D) gegenü- ber ~ sein — быць бяссі́льным [слабы́м] супро́ць каго́-н., чаго́-н.

Schwäche

f -, -n

1) сла́басць, бяссі́лле, слабіна́

kéine ~! — мацу́йся!

2) сла́бы бок, недахо́п

3) (für A) ця́га (да чаго-н.)

stäuben

1.

vi распыля́цца, церушы́ць (пра дождж)

2.

vt выціра́ць [выбіва́ць] пыл (з чаго-н.)

das Zímmer ~ — выціра́ць пыл у пако́і

verstóßen

*

1.

vi (gegen A) (па)грашы́ць (супраць чаго-н.), паруша́ць (што-н.)

2.vt выганя́ць, адхіля́ць, вырака́цца (каго-н.)

Vórsorge

f -

1) клапатлі́васць, прадба́члівасць

2) падрыхто́ўка за́гадзя (да чаго-н.)

~ trágen* — праяўля́ць прадба́члівасць

~ tréffen* — за́гадзя паклапаці́цца (аб усім неабходным)

Wárnung

f -, -en (an j-n. vor D) перасцяро́га (каму-н. адносна чаго-н.), папярэ́джанне (каму-н. аб чым-н.)

wéiden

1.

vt

1) па́свіць

2) (an D) перан. дава́ць асало́ду

2.

(sich)

(an D) атры́мліваць асало́ду (ад чаго-н.)

quittíeren

vt, vi (über A) распі́свацца ў атрыма́нні (чаго-н.)

den Dienst ~ — звальня́цца са слу́жбы

sein Amt ~ — пайсці́ з паса́ды

ábgewöhnen

1.

vt адву́чваць

2.

(sich)

(D) etw. — адву́чваць сябе́ ад чаго́-н.; адвыка́ць

ein Kind ~ — адву́чваць дзіця́ ад грудзе́й

áblehnen

vt

1) адмаўля́цца (ад чаго-н.); адхіля́ць (што-н.)

éinen Áuftrag ~ — адхілі́ць зака́з

2) юрыд. адво́дзіць (абвінавачванне, суддзю, сведак)