батэрфля́й, ‑ю, м.

Адзін са спосабаў спартыўнага плавання, пры якім грабок робіцца ў вертыкальнай плоскасці і абедзве рукі адначасова выносяцца на паверхню вады.

[Ад англ. butterfly — матылёк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыда́ктыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Раздзел педагогікі, у якім абгрунтоўваюцца змест, метады і формы навучання.

2. Кніжн. Тое, што і дыдактызм.

[Ад грэч. didaktikos — павучальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліне́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад лінеіць.

2. у знач. прым. Такі, на якім праведзены лініі для пісьма. Аркуш лінеенай паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мюрыды́зм, ‑у, м.

Нацыянальна-вызваленчы рух горцаў Паўночнага Каўказа ў 19 ст., у якім рэлігійнае вучэнне спалучалася з палітычнай барацьбой супраць усіх немусульман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўдзі́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Амаль дзікі. Не стала .. таго саду, у якім раслі і раскашаваліся напаўдзікія яблыні. Сабаленка.

2. Недастаткова цывілізаваны. Напаўдзікае племя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаба́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Дрэнна бачыць, мець слабы зрок. [Чыгуначнік:] — Эх, якім токарам быў Баталевіч! А цяпер на пенсіі, бо недабачваць стаў. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патэ́нт, ‑а, М ‑тэнце, м.

1. Дакумент, у якім засведчана права вынаходніка на яго вынаходства.

2. Уст. Пасведчанне на права займацца гандлем, промыслам.

[Ад лац. patens, patentis — адкрыты, яўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакана́льны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і пераканаўчы. Нешматлікія, скупыя дэталі ствараюць пераканальны вобраз, у якім нявольнік уласнасці і чалавек жывуць побач. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празеліты́зм, ‑у, м.

Кніжн.

1. Імкненне распаўсюдзіць сваю веру, абярнуць іншых у сваю веру.

2. Гарачая адданасць якому‑н. вучэнню, якім‑н. перакананням.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прані́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Напоўніцца, ахапіцца якім‑н. пачуццём, думкай і пад. [Волька] праніклася жалем да сяброўкі, да яе цяжкага лёсу сіраціны. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)