сядзе́ць, сяджу́, сядзі́ш, сядзі́ць; сядзі́м, сядзіце́, сядзя́ць; сядзі́; незак.
1. Займаць такое становішча, пры якім тулава апіраецца на што-н. сваёй ніжняй часткай.
С. на лаўцы.
С. вярхом (на кані).
2. Знаходзіцца на якім-н. месцы, не рухаючыся (пра птушак, насякомых).
Ластаўкі сядзяць на правадах.
3. Знаходзіцца, быць дзе-н., у якім-н. месцы (пра жывых істот і прадметы).
С. цэлы дзень дома.
Куры сядзяць запёртыя.
Хлеб сядзіць у печы.
4. Знаходзіцца ў якім-н. стане або займацца чым-н.
С. без работы.
С. за камп’ютарам.
С. за чарцяжамі.
С. з хворым дзіцем.
С. за вязаннем.
5. Быць у зняволенні; быць пазбаўленым свабоды.
С. у турме.
С. на гаўптвахце.
6. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Знаходзіцца, размяшчацца дзе-н.
Шыбы ў вокнах сядзяць няшчыльна.
Пад сасной сядзіць баравік.
7. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Глыбока ўпіўшыся куды-н., аставацца там.
Стрэмка сядзіць у пальцы.
Куля сядзела вельмі глыбока ў назе.
8. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра адзенне: добра аблягаць фігуру.
Сукенка сядзіць прыгожа.
◊
Вось дзе сядзіць хто-што ў каго (разм., неадабр.) — пра каго-, што-н., што прычыняе вялікія клопаты, непрыемнасці.
Сядзець у дзеўках (разм.) — доўга не выходзіць замуж.
|| наз. сядзе́нне, -я, н. (да 1, 3 і 4 знач.).