нумізма́т, ‑а, М ‑маце, м.

Спецыяліст, які займаецца нумізматыкай; збіральнік старажытных манет і медалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пражэктары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па рабоце з пражэктарам; той, хто абслугоўвае пражэктар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багасло́ў, ‑лова, м.

1. Спецыяліст у галіне багаслоўя.

2. Навучэнец старэйшых класаў духоўнай семінарыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аграно́м, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне аграноміі; арганізатар сельскагаспадарчай вытворчасці. Участковы аграном. Аграном-палявод.

[Грэч. agros — поле і nomos — закон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскро́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца раскроем чаго‑н., спецыяліст па раскрою. Раскройшчык тэкстылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукрава́р, ‑а, м.

1. Спецыяліст па цукраварству.

2. У дарэвалюцыйнай Расіі — уладальнік цукраварнага завода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адмысло́вы ’асобы, спецыяльны’ (КЭС, БРС, Бір. дыс., Др.-Падб.), адумысловец ’спецыяліст’ (Гарэц., Др.-Падб.), адумыслоўнасць ’спецыяльнасць’ (Гарэц.), адумысля ’спецыяльна’ (Др.-Падб.), адмыслова ’добра, прыгожа; асобна’ (Бір. дыс.) да мысль. Параўн. польск. umysłowy, umysłowiec. Беларускае слова ўзнікла як культурнае новаўтварэнне ў 20‑я гады XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бухга́лтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па бухгалтэрыі (у 1 знач.).

|| ж. бухга́лтарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. бухга́лтарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касмана́ўт, -а, М -на́ўце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, удзельнік палёту ў космас.

|| ж. касмана́ўтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. касмана́ўцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінематаграфі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па кінематаграфіі, работнік кіно.

|| ж. кінематаграфі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. кінематаграфі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)