первонача́льный в разн. знач. першапачатко́вы;

первонача́льный прое́кт першапачатко́вы прае́кт;

первонача́льная фу́нкция мат. першапачатко́вая фу́нкцыя;

первонача́льное накопление эк. першапачатко́вае накапле́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пересече́ние перасячэ́нне, -ння ср.; (перекрещение) перакрыжава́нне, -ння ср.; (скрещение) скрыжава́нне, -ння ср.;

то́чка пересече́ния ли́ний мат. пункт перасячэ́ння лі́ній;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проце́нтный в разн. знач. працэ́нтны, адсо́ткавы;

проце́нтный заём працэ́нтная пазы́ка;

проце́нтная надба́вка працэ́нтная надба́ўка;

проце́нтное отноше́ние мат. працэ́нтныя адно́сіны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здабы́ты

1. в разн. знач. добы́тый; полу́ченный;

2. перен. приобретённый, обретённый; завоёванный; сни́сканный;

3. мат. извлечённый;

1-3 см. здабы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зме́шаны

I переме́шенный, сме́шенный; см. змясі́ць 1

II

1. прич., см. змяша́ны;

2. прил., мат. сме́шанный;

з. лік — сме́шанное число́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мно́ства ср.

1. мно́жество, ма́сса ж., у́йма ж.;

м. фа́ктаў — мно́жество (ма́сса) фа́ктов;

2. мат. мно́жество;

эквівале́нтныя ~вы — эквивале́нтные мно́жества

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбліжэ́нне ср.

1. приближе́ние; см. прыбліжа́ць, прыбліжа́цца;

2. мат. приближе́ние;

рашэ́нне зада́чы ў пе́ршым ~нні — реше́ние зада́чи в пе́рвом приближе́нии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахі́льны накло́нный;

~ная пры́зма — мат. накло́нная при́зма;

н. пласт — горн. накло́нный пласт;

◊ каці́цца па ~най (пло́скасці) — кати́ться по накло́нной (пло́скости)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіпатрахо́іда

(ад гіпа- + трахоіда)

мат. замкнутая крывая, якую апісвае знешні або ўнутраны пункт круга, што коціцца без слізгання па ўнутраным баку акружнасці вялікага радыуса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпітрахо́іда

(ад эпі- + трахоіда)

мат. замкнутая крывая, якая апісвае знешні або ўнутраны пункт круга, што верціцца, не слізгаючы, па знешнім баку іншага, нерухомага круга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)