сле́дчыцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да следчага. Ты ж, трэба аддаць табе справядлівасць, пытанні ставіў казуістычныя, — хваліць следчыцкі талент Янкі Андрэй. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слізго́тны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае слізкую паверхню; коўзкі. Пасля мяцеліцы настала адліга з лёгкім марозам, які адшліфаваў поле, слізготнай зрабіў дарогу. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слімако́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да слімака. Слімаковая ракавіна. □ Мінулі хмары, І сонца ўстала зноў, Жук хату слімакову Пакінуў і пайшоў. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
словатво́рчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да словатворчасці. Што датычыцца форм дзеяслоўнага словаўтварэння і словатворчых функцый прыставак, то тут зроблена яшчэ менш. Суднік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́евы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да соі. Соевыя пасевы. Соевае зерне. // Прыгатаваны з соі, з сояй. Соевы алей. Соевая мука. Соевыя цукеркі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
справазда́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да справаздачы. Справаздачны бланк. Справаздачны перыяд. // Такі, дзе адбываецца справаздача. Справаздачны сход. // Які з’яўляецца справаздачай. Справаздачны даклад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спрашчэ́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да спрашчэнства, спрашчэнца, уласцівы ім. Але крытыка бывае розная: слушная, аб’ектыўная і, на жаль, вульгарызатарская, спрашчэнская. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ссыпны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да ссыпкі. Ссыпныя аперацыі. // Які служыць, прызначаны для ссыпання чаго‑н. Ссыпны пункт. Ссыпны свіран. Ссыпны чан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
станцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да станцыі (у 1 знач.). Станцыйная платформа. □ Эшалон прайшоў некалькі станцый, ён шпарка прабягаў станцыйныя пралёты. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суверэ́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да суверэна; які ажыццяўляе вярхоўную ўладу. Суверэнны правіцель.
2. Які валодае суверэнітэтам, незалежны, самастойны. Суверэнная дзяржава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)