сіне́ча, ‑ы, ж.

Сіні колер чаго‑н. [Сцяпан] ласкава ўсміхаўся.. [дзецям], падміргваў, і густая сінеча яго журботных вачэй паступова пакарыла іх. Ракітны. Тым дзіўна, хто прыйдзе аднекуль: Лён сіні ў палях да пляча, Сінеча ў азёрах і рэках, І вечна — ў дзявочых вачах. Калачынскі. // Сіняя прастора, сіняя паверхня (пра мора, неба, паветра). Мая зорка яшчэ недзе іскрыцца ў бяздоннай сінечы. Бажко. // Сіні туман, смуга. Поле зацягнулася мутнаю сінечаю. Грахоўскі. Я люблю гэтыя прасторы, люблю неаглядныя, ружова-сінія далі іх, .. дзе маўклівая далечыня, атуліўшыся танюсенькаю наміткаю сінечы, думае нейкую адвечную сваю думку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

red

[red]

1.

adj.

чырво́ны

to become red in the face — пачырване́ць

red cheeks — пунсо́выя шчо́кі, чырванашчо́кі

red with anger — пачырване́ць ад зло́сьці

2.

n.

чырво́ны ко́лер

•

- in the red

- red-blooded

- red alert

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rich

[rɪtʃ]

adj.

1) бага́ты, замо́жны

2) я́касны

rich soil — урадлі́вая гле́ба

3) бага́ты, кашто́ўны

a rich harvest — бага́ты ўраджа́й

rich dress — дарага́я суке́нка

4) здо́бны (пра пе́чыва)

5) густы́, насы́чаны (ко́лер); глыбо́кі (го́лас)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

крыва́вы blútig, Blut-;

крыва́вая дыярэ́я мед blútiger Dúrchfall, -fälle, Dúrchfall mit Blut im Stuhl;

крыва́вая рво́та мед Erbréchen von Blut;

2. (кровапралітны) blútig;

крыва́вы прысу́д [прыгаво́р] Blúturteil n -(e)s, -e;

крыва́вы бой blútiger Kampf;

3. (пра колер) blútrot;

◊ да крыва́вага по́ту bis zur äußersten Erschöpfung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэ́зкі

1. (пра рухі) hástig, héftig;

2. (пра гукі) schrill, géllend, schnéidend;

рэ́зкі тон [гук] ein schnéidender [schríller] Ton; перан bárscher [schárfer] Ton;

3. (пра колер) grell;

4. (пра словы) schroff, scharf, héftig;

рэ́зкія ры́сы тва́ру schárfe [markánte, schárfgeschnittene] Gesíchtszüge;

рэ́зкая кры́тыка éine schárfe Kritík;

рэ́зкі пад’ём stéiler Áufstieg

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

black​1 [blæk] n.

1. чо́рны ко́лер; чарната́, чэрнь

2. цемнаску́ры; цемнаску́рая

3. чо́рная во́пратка, жало́ба

♦

be in the black ве́сці спра́ву з прыбы́ткам;

black and white чо́рна-бе́лы (пра фільм, фатаграфію);

(in) black and white : He sees everything in black and white. Ён бачыць усё або чорным або белым.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hue [hju:] n.

1. lit. or tech. ко́лер; адце́нне; тон; калары́т

2. fml адце́нне, разнаві́днасць по́глядаў або́ ве́раванняў;

politicians of various hues палі́тыкі ўсі́х масце́й

♦

a hue and cry мо́цны паліты́чны пратэ́ст;

A new tax has raised a hue and cry among the public. Новы падатак выклікаў моцны пратэст у народа.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

геліятро́п

(ад гелія- + -тропы)

1) дэкаратыўная расліна сям. агурочнікавых з ліловымі або белымі пахучымі кветкамі;

2) мінерал зялёнага колеру з чырвонымі крапінкамі, разнавіднасць халцэдону, служыць матэрыялам для дробных мастацкіх вырабаў;

3) парашок для фарбавання тканін у фіялетавы колер;

4) геадэзічны інструмент для дакладнага вымярэння гарызантальных вуглоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

есте́ственный

1. (связанный с природой) прыро́дны;

есте́ственные бога́тства страны́ прыро́дныя бага́цці краі́ны;

2. (о науках) прыродазна́ўчы;

3. (обыкновенный, нормальный) натура́льны;

есте́ственный путь разви́тия натура́льны шлях развіцця́;

4. (прирождённый, не искусственный) натура́льны;

есте́ственный цвет ко́жи натура́льны ко́лер ску́ры;

5. (непринуждённый) натура́льны;

есте́ственная по́за натура́льная по́за;

◊

есте́ственным о́бразом натура́льным чы́нам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тон, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Гук пэўнай вышыні, які ўтвараецца перыядычнымі ваганнямі паветра; музычны гук у адрозненне ад шуму.

Узяць высокі т.

2. мн. Гукі сэрца, якое працуе, а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры выстукванні ўнутраных органаў цела чалавека.

Чыстыя тоны сэрца.

3. Вышыня або сіла гучання голасу чалавека, які гаворыць.

Знізіць т.

4. Характар гучання маўлення, манера гаварэння.

Жартаўлівы т.

Рэзкі т.

5. Характар, стыль паводзін, жыцця.

Правілы добрага тону.

6. Колер, афарбоўка, а таксама адценне колеру, якое адрозніваецца ступенню яркасці.

Тканіна, афарбаваная ў спакойны т.

Цёплы т.

Светлы т.

◊

У тон (пад тон) —

1) пра гармонію колераў, адценняў колеру;

2) у тым жа духу, стылі;

3) з тым жа настроем, з той жа інтанацыяй (гаварыць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)