ко́лер, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлавы тон чаго-н.; афарбоўка.

Блакітны к.

Сукенка колеру марской хвалі.

2. У жывапісе: адценне фарбы, густата, ступень яе яркасці.

|| прым. ко́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́лер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́лер ко́леры
Р. ко́леру ко́лераў
Д. ко́леру ко́лерам
В. ко́лер ко́леры
Т. ко́лерам ко́лерамі
М. ко́леры ко́лерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́лер​I (цвет) ко́лер, -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лер​II вет., уст. ко́лер, -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лер, -ру м.

1. (окраска) цвет;

чырво́ны к. — кра́сный цвет;

асно́ўныя ~ры — основны́е цвета́;

к. тва́ру — цвет лица́;

2. жив. ко́лер;

◊ зіхаце́ць (пераліва́цца) усі́мі ко́лерамі (вясёлкі) — игра́ть все́ми цвета́ми (ра́дуги)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лер, ‑у, м.

1. Светлавы тон чаго‑н.; афарбоўка. Чырвоны колер. Светлы колер. □ У хмызняку віднеліся распятыя палаткі, зялёна-рабыя, пад колер лісця. М. Ткачоў. А квяцістыя зоры, бы дыяменты, усыпаюць усё неба, дрыжаць, пераліваюцца колерамі вясёлкі. Колас.

2. У жывапісе — адценне фарбы, густата, ступень яркасці яе.

3. Спец. Падрыхтаваны для афарбоўкі чаго‑н. састаў фарбы.

[Ад лац. color.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́лер ’афарбоўка’ (ТСБМ, Нас., Сержп. Пр.), ’гатунак, смак’ (Бяльк.). Запазычанне з лац. color ’тс’ (ЕСУМ, 2, 513).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

колер, фарба, афарбоўка; цвет, барва (разм.) / у жывёлы: масць / разнавіднасць па сіле: адценне, тон

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ко́лер-і́ндэкс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́лер-і́ндэкс ко́лер-і́ндэксы
Р. ко́лер-і́ндэкса ко́лер-і́ндэксаў
Д. ко́лер-і́ндэксу ко́лер-і́ндэксам
В. ко́лер-і́ндэкс ко́лер-і́ндэксы
Т. ко́лер-і́ндэксам ко́лер-і́ндэксамі
М. ко́лер-і́ндэксе ко́лер-і́ндэксах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́лер-эквівале́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́лер-эквівале́нт ко́лер-эквівале́нты
Р. ко́лер-эквівале́нту ко́лер-эквівале́нтаў
Д. ко́лер-эквівале́нту ко́лер-эквівале́нтам
В. ко́лер-эквівале́нт ко́лер-эквівале́нты
Т. ко́лер-эквівале́нтам ко́лер-эквівале́нтамі
М. ко́лер-эквівале́нце ко́лер-эквівале́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)