тваро́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тварагу. Тварожная маса. // Прыгатаваны з тварагу. Тварожны пудынг. Тварожны сыр.
2. Звязаны з вырабам тварагу. Тварожны цэх малочнага завода.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трафі́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да жыўлення органаў і тканак, да абмену рэчываў. Трафічная функцыя нервовай сістэмы. // Звязаны з расстройствам жыўлення, абмену рэчываў. Трафічная язва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тыпалагі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тыпалогіі. Тыпалагічная класіфікацыя моў. Тыпалагічны метад. // Звязаны з вызначэннем агульнасці прыкмет якіх‑н. прадметаў, з’яў. Тыпалагічныя асаблівасці вышэйшай нервовай сістэмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ула́сніцкі, ‑ая, ‑ае.
Уласцівы ўласніку (у 2 знач.). Уласніцкая псіхалогія. □ Пафас аповесці — у неадольнасці новага, яго перамове над уласніцкай філасофіяй, эгаістычнай мараллю. «Полымя». // Звязаны з прыватнаю ўласнасцю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шматвяко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які існуе, дзейнічае на працягу многіх вякоў. Шматвяковыя традыцыі. □ Сапраўды ля вёскі Варонча, што пад Навагрудкам, існуе шматвяковы дуб, звязаны з імем Міцкевіча. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сачыне́нне ’від пісьмовай школьнай работы, звязаны з выкладаннем сваіх думак на пэўную тэму’ (ТСБМ). З рус. сочине́ние ’тс’; гл. Крукоўскі, Уплыў, 56. У рускай аддзеяслоўны дэрыват ад сочини́ть, ад прасл. *sǫ‑ ’з’ і прасл. *činiti ’чыніць’ (гл. чыніць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
алеато́рны
(ад лац. aleator = гулец у косці)
рызыкоўны, звязаны са здзелкамі, біржавымі аперацыямі, латарэямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
біяэлектры́чны
(ад бія- + электрычны)
звязаны з электрычнымі патэнцыяламі ў тканках і клетках жывых арганізмаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
вулканаге́нны
(ад вулкан + -генны)
звязаны паходжаннем з дзейнасцю вулканаў (напр. в-ыя горныя пароды).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
экагене́з
(ад эка- + -генез)
гістарычны працэс змянення асаблівасцей арганізмаў, звязаны са зменамі экалагічных умоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)