абця́ць, абатну, абатнеш, абатне; абатнём, абатняце; заг. абатні; зак., каго-што.

Абсячы канцы чаго‑н., верхавіну дрэва і пад. // перан. Раптоўна спыніць якое‑н. дзеянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капа́ны і ко́паны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад капа́ць.

2. у знач. прым. Вычасаны з дрэва, выкапанага з коранем; не гнуты (пра полаз).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́хкі, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка крышыцца, распадаецца на часткі; ломкі. Крохкі лёд. Крохкае дрэва. □ Вязалі снапы асцярожна: крохкая салома, калі моцна закручваць перавясла, ірвалася. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піро́га, ‑і, ДМ ‑розе, ж.

Вузкая доўгая лодка, абцягнутая карой, шкурамі ці выдаўбленая са ствала дрэва, якой раней карысталіся толькі караібы і народы Акеаніі.

[Ісп. piragua.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

citrus

[ˈsɪtrəs]

1.

n.

цы́трус -у, -а m. (дрэ́ва й плод)

2.

adj.

цы́трусавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cypress

[ˈsaɪprəs]

n.

кіпары́с -а m. (дрэ́ва), кіпары́с -у m. (галі́нкі як сы́мбаль жало́бы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

up a tree

а) паго́няй загна́ны на дрэ́ва

б) informal у цяжкі́м стано́вішчы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

walnut

[ˈwɔlnʌt]

n.

1) грэ́цкі арэ́х (плод)

2) арэ́х -у m. (дрэ́ва або́ матэрыя́л)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grainy

[ˈgreɪni]

adj.

1) зярні́сты; гранулява́ны

2) які́ ма́е структу́ру падо́бную да дрэ́ва, ма́рмуру

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пе́рсік

(лац. persicus = персідскі)

пладовае дрэва сям. ружавых, пашыранае ў цёплаўмераных і субтрапічных зонах, а таксама сакаўны плод гэтага дрэва з пушыстай жаўтавата-чырвонай скуркай і буйной костачкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)