скру́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да скруціцца (у 1–4 знач.).
2. Зал. да скручваць (гл. скруціць у 1–5, 7–10 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сула́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад суладзіць.
2. у знач. прым. Стройны, узгоднены; гарманічны. Школьная праца ішла сваім добра суладжаным, няспынным ходам. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схо́плівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да схапіцца (у 3, 5 і 7 знач.).
2. Зал. да схопліваць (гл. схапіць у 4, 6 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экзаменава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; незак.
1. Здаваць экзамен. Экзаменуецца вучань трэцяе групы Іван Ванька. Ён з указкаю стаіць каля карты. Колас.
2. Зал. да экзаменаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вар’і́равацца, ‑руецца; незак.
1. Відазмяняцца, перайначвацца. Песня, перадаючыся з вуснаў у вусны, змянялася, вар’іравалася; некаторыя матывы губляліся, некаторыя набывалі новае гучанне. Шкраба.
2. Зал. да вар’іраваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ігра́цца, ‑аецца; незак.
1. Зал. да іграць (у 1–3 знач.).
2. безас. Разм. Пра наяўнасць жадання, настрою іграць (пра артыстаў і інш.). Артысту не ігралася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
го́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад галіць.
2. у знач. прым. Са збрытымі валасамі. У кудлатага папа і ў голенага ксяндза адна праўда. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здзі́ўлены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад здзівіць.
2. у знач. прым. Які выражае здзіўленне. Здзіўленымі вачамі [Клава] глядзела на .. [Валодзю] з пасцелі, калі ён увайшоў. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
беражо́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад берагчы.
2. у знач. наз. беражо́ны, ‑ага, м. Які беражэ сябе, асцярожны, клапатлівы. Беражонага і бог беражэ. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́хаваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад выхаваць.
2. у знач. прым. Які ўмее добра паводзіць сябе, ветлівы. [Дзеці] рабілі ўражанне выхаваных і дысцыплінаваных хлопчыкаў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)