умі́г, прысл.

Імгненна. За сталом стары падняўся, І прыціхла ўміг радня ўся. Гілевіч. З дзесятак галоў Схілілася ўміг над паперай. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хляво́к, хляўка, м.

Памянш. да хлеў; маленькі хлеў. Недзе над галавой звінелі камары. А ў хляўку, разбуджаны тупатнёй, рохкаў парсючок. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віяду́к

(фр. viaduc, ад лац. via = дарога + duco = вяду)

мост над ярам, цяснінай або цераз дарогу, чыгунку.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

◎ Надгру́зачкі ’кавалачкі’:⇉разбʼиласʼа на надгрузачкʼи (Сцяшк. Сл.). Са спалучэння на+друзачкі ’на дробныя частачкі’, гл. друзачка; у выніку частага ўжывання з прыназоўнікам на адбылося яго нарашчэнне перад назоўнікам, з’яўленне ўстаўнога г — вынік дээтымалагізацыі і пераразлажэння (над‑грузачкі), пры гэтым устаўны гук узнікае на месцы марфемнага шва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пала́тка ’часовае, звычайна лёгкае памяшканне з непрамакальнай тканіны або скуры; лёгкая пабудова з прылаўкам для дробнага гандлю’ (ТСБМ). Рус. пала́тка ’палатка; асобнае месца ў складзе; падсобнае памяшканне над крамай і інш.’ Да палата (Фасмер, 3, 190). Гродз. пала́тка ’брэзент’ (Сцяшк. МГ), відавочна, скарачэнне з плашч‑палатка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шути́ть несов.

1. жартава́ць;

2. (насмехаться над кем, над чем) насміха́цца (з каго, з чаго), жартава́ць (з каго, з чаго), паке́пліваць (з каго, з чаго), кпіць (з каго, з чаго);

◊

шути́ть с огнём жартава́ць з агнём;

шу́тки шути́ть а) (забавляться) жартава́ць; б) (насмехаться) жа́рты стро́іць;

чем чёрт не шу́тит! чым чорт не жарту́е!, чаго́ до́брага!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыяпі́р

(гр. diapeiro = пранізваю)

антыклінальная складка, утвораная ў выніку выдаўлівання пластычных асадачных горных парод больш цвёрдай тоўшчай, што ляжала над імі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

медыта́цыя

(лац. meditatio)

1) роздум, самапаглыбленне;

2) форма філасофскай лірыкі, у якой паэт выкладвае свае роздумы над праблемамі жыцця і смерці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прэла́т

(ст.-польск. prełat, ад лац. praelatus = пастаўлены над кім-н.)

вышэйшая духоўная асоба (епіскап, ігумен) у каталіцкай і англіканскай цэрквах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

überragen

I überragen

vi выдава́цца, вытырка́цца, выступа́ць

II überrágen

vt

1) узвыша́цца (над чым-н.), панава́ць (над мясцовасцю)

2) (an D) перавыша́ць (каго-н. у чым-н.)

an Áusdauer ~ — перасяга́ць [перавыша́ць] (каго-н.) у вы́трымцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)