ва́рта², безас., у знач. вык.

1. з інф. Неабходна, трэба, мае сэнс. Гэты фільм в. паглядзець. Над гэтым в. добра падумаць.

2. каму. Па заслугах, так і трэба. Яму в., не трэба было так рабіць.

3. з інф. У саставе складаных сказаў абазначае ўмову хуткага з’яўлення наступных падзей. В. задумацца, як нахлынуць успаміны.

◊

Гэ́та нікуды не варта; куды гэта варта — вельмі дрэнна, непрыстойна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)