жані́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Мужчына, які мае нявесту; будучы муж нявесты.
Пазнаёміцца з жаніхом сяброўкі.
2. Мужчына, які ўступае ў шлюб, у час шлюбнай цырымоніі і ўрачыстасці.
Павіншаваць жаніха з нявестай.
3. Халасты мужчына, які мае намер жаніцца.
|| ласк. жанішо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.
|| прым. жаніхо́ўскі, -ая, -ае (разм.).
Ж. выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жаніха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).
Быць жаніхом, паводзіць сябе як жаніх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жані́цца, жаню́ся, жэ́нішся, жэ́ніцца; зак. і незак., з кім.
1. Пра мужчыну: уступіць (уступаць) у шлюб.
Сын жэніцца.
2. (адз. л. не ўжыв.). Уступіць (уступаць) у шлюб.
Сусед з суседкай жэняцца.
Пакуль ж., загаіцца (прыказка).
|| зак. ажані́цца, ажаню́ся, ажэ́нішся, ажэ́ніцца (да 1 знач.) і пажані́цца, -жэ́німся, -жэ́ніцеся, -жэ́няцца (да 2 знач.).
Сын сёлета ажаніўся.
Вырашылі п.
|| наз. жані́цьба, -ы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жані́ць, жаню́, жэ́ніш, жэ́ніць; жані́; незак., каго, з кім і без дап.
Шлюбам злучаць у пару для сямейнага жыцця (пра мужчыну).
Ж. сына.
Без мяне мяне жанілі (прыказка).
|| зак. ажані́ць, ажаню́, ажэ́ніш, ажэ́ніць (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жанкі́, -но́к (разм.).
Жанчыны.
Пара, ж., дадому ісці!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жано́цкі, -ая, -ае.
Уласцівы жанчыне; мяккі, пяшчотны, прывабны.
Жаноцкае хараство.
|| наз. жано́цкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жано́чы, -ая, -ае.
1. гл. жанчына.
2. Уласцівы жанчыне, такі, як у жанчыны.
Жаночая ласка.
Ж. характар.
3. Характэрны для асобін жаночага полу.
Жаночая палавая клетка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жанр, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Род твораў у галіне якога-н. мастацтва, які характарызуецца пэўнымі ўласцівасцямі, сюжэтнымі і стылістычнымі прыкметамі.
Лірычны ж.
Ж. ваённага рамана.
2. Жывапіс на бытавыя тэмы (спец.).
Пейзаж і ж.
3. перан. Манера, стыль.
Спектакль у новым жанры.
|| прым. жа́нравы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жанры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Мастак, які займаецца жывапісам на бытавыя тэмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жанчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.
1. Асоба, па поле супрацьлеглая мужчыне.
Ж. сярэдніх гадоў.
2. Жонка (разм.).
Вы не сустрэлі маёй жанчыны?
|| прым. жано́чы, -ая, -ае.
Ж. пол.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)