жанчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

1. Асоба, па поле супрацьлеглая мужчыне.

Ж. сярэдніх гадоў.

2. Жонка (разм.).

Вы не сустрэлі маёй жанчыны?

|| прым. жано́чы, -ая, -ае.

Ж. пол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)