шчупако́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да шчупака.
2. у знач. наз. шчупако́выя, ‑ых. Сямейства прэснаводных драпежных рыб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шызакры́лы, ‑ая, ‑ае.
Які мае шызыя крылы. За Зоськай, нібы дружная стайка шызакрылых чаек, рушылі і астатнія дзяўчаты. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыраказа́ды, ‑ая, ‑ае.
Які мае шырокі зад, таз. Банадысь сеў у сані і сцебануў пугаю сытую, шыраказадую кабылу. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экстаты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да экстазу. Эксгатычны стан. Экстатычны момант. // Прасякнуты экстазам, які выражае экстаз. Экстатычны танец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эліністы́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да элінізму (у 1 знач.). Эліністычная культура. Эліністычная эпоха. // Уласцівы элінізму. Эліністычныя рысы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
япруко́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да япрука, належыць яму. Япруковым лычам сытым Увесь лес быў перарыты. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капіта́н, ‑а, м.
1. Афіцэрскае званне, якое ідзе за званнем старшага лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне. [Васіль] прайшоў праз усю вайну. Вырас, да капітана, камандзіра роты. Шамякін.
2. Начальнік, камандзір судна. Капітан карабля. □ — Вось падыходзіць да мяне капітан і пытае: «Як вы думаеце, дарагі Тапурыя, не будзе непагоды сёння на моры?» Самуйлёнак.
3. Кіраўнік спартыўнай каманды. Капітан футбольнай каманды.
•••
Капітан-лейтэнант — афіцэрскае званне ў ваенна-марскім флоце, якое ідзе за званнем старшага лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 3‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітан-лейтэнанта. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 2‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітана 3‑га рангу. // Асоба, якая мае гэта званне.
Капітан 1‑га рангу — афіцэрскае званне ў флоце, якое ідзе за званнем капітана 2‑га рангу. // Асоба, якая мае гэта званне.
[Фр. capitaine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаты́чны
(фр. gothique, ад ням. Got = гот)
які мае адносіны да готыкі, уласцівы готыцы;
г. стыль — тое, што і готыка;
г. шрыфт — друкарскі лацінскі шрыфт з вуглаватымі формамі, у адрозненне ад закругленай антыквы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гідро́ліз
(ад гідра- + -ліз)
рэакцыя абменнага ўзаемадзеяння паміж вадой і іншымі злучэннямі; мае вялікае значэнне ў страваванні і ў працэсах унутрыклетачнага абмену; выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці, у вытворчасці палімераў, мыла, гліцэрыны і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
грануля́цыя
(ад лац. granulum = зярнятка)
1) наданне якому-н. рэчыву формы зярнят, невялічкіх камячкоў;
2) новая тканка, якая разрастаецца пры загойванні раны і часта мае зярністы выгляд;
3) астр. бачная зярністасць сонечнай паверхні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)