лагары́фм

(лац. logarithmus, ад гр. logos = слова + arithmos = лік)

мат. паказчык ступені, у якую трэба ўзвесці лік-аснову, каб атрымаць дадзены лік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мініма́кс

[ад міні(мум) + макс(імум)]

мат. значэнне функцыі дзвюх пераменных (х, у), якога яна дасягае, калі ўзяць спачатку максімум па у, а потым мінімум па х.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эліміна́цыя

(лац. eliminatio = выдаленне)

1) выдаленне, ліквідацыя чаго-н.;

2) мат. выключэнне невядомага з сістэмы ўраўненняў;

3) гібель арганізмаў па розных прычынах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпіцыкло́іда

(ад эпі- + цыклоіда)

мат. крывая, якая апісваецца пунктам акружнасці, што звонку датыкаецца да нерухомай акружнасці і круціцца па ёй без слізгання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

приближе́ние

1. (действие) прыбліжэ́нне, -ння ср., набліжэ́нне, -ння ср.;

2. мат. прыбліжэ́нне, -ння ср.;

сте́пень приближе́ния ступе́нь прыбліжэ́ння;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́зность

1. ро́знасць, -ці ж.;

ра́зность хара́ктеров ро́знасць хара́ктараў;

2. мат. ро́знасць, -ці ж.;

◊

ра́зные ра́зности уся́кая ўся́чына.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отвлечённый адця́гнены, абстра́ктны;

отвлечённое число́ мат. адця́гнены лік;

отвлечённое и́мя существи́тельное грам. адця́гнены назо́ўнік;

отвлечённый о́браз адця́гнены во́браз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отрица́тельный в разн. знач. адмо́ўны;

отрица́тельное число́ мат. адмо́ўны лік;

отрица́тельный отве́т адмо́ўны адка́з;

отрица́тельный посту́пок адмо́ўны ўчы́нак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

то́чность дакла́днасць, -ці ж.; акура́тнасць, -ці ж.;

с то́чностью до мат. з дакла́днасцю да;

в то́чности разг. дакла́дна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назо́ўнік м.

1. грам. и́мя существи́тельное;

2. мат. знамена́тель;

◊ прыве́сці да аднаго́ (агу́льнага) ~ка — привести́ к одному́ (о́бщему) знамена́телю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)