ую́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўюка. Уючныя рамяні. Уючнае сядло.

2. Які служыць, прызначаны для перавозкі ўюкоў. Уючная жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

факсі́мільны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да факсіміле (у 1 знач.). // Які з’яўляецца факсіміле. Факсімільнае выданне рукапісаў. // Які ўзнаўляе факсіміле. Факсімільны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанеты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фанетыкі. Фанетычныя законы. Фанетычная транскрыпцыя. // Звязаны з гукамі мовы; гукавы. Фанетычны лад мовы. Фанетычнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фані́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Звязаны з гукам; гукавы. Фанічны бок слова.

2. Які мае гукавы сігнал (пра тэлефонны апарат). Фанічны тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фаталісты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фаталізму; заснаваны на фаталізме. Фаталістычнае бяздум’е ляжала на абліччы яго [дзеда]. Чорны.

2. Няўхільны, непазбежны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́рменны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фірмы. Фірменны магазін. □ Дзве дзяўчыны з фірменнымі наколкамі на валасах рухава абслугоўвалі шматлікіх кліентаў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фотаметрыі; звязаны з фотаметрыяй. Фотаметрычны метад. // Заснаваны на фотаметрыі; які робіцца шляхам фотаметрыі. Фотаметрычныя вымярэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хала́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да халата; прызначаны на халат. Халатная махровая тканіна.

2. Нядобрасумленны, нядбайны. Халатныя адносіны да справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хало́пскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да халопа (у 1 знач.). Халопскае жыццё.

2. Уласцівы халопу (у 2 знач.). Халопская натура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвёрданасе́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае шчыльную абалонку, не прапускае паветра і доўга не набухае ў вадзе (пра насенне злакавых раслін). Цвёрданасенная пшаніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)