папа́йя
(ісп. papaya)
дрэва сям. папайевых з ядомымі пладамі, што па форме нагадваюць дыню; вырошчваецца ў тропіках; з малочнага соку няспелых пладоў гэтага дрэва атрымліваюць папаін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэндро́лаг
(ад гр. dendron = дрэва + -лаг)
спецыяліст у галіне дэндралогіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БО́РТНІЦТВА,
лясное пчалярства, заснаванае на ўтрыманні пчол у штучных дуплах — борцях. Адзін з найбольш старадаўніх промыслаў. На тэр. Беларусі і ў суседніх раёнах было найб. пашырана ў 10—17 ст., месцамі, асабліва на Палессі, захавалася да пач. 20 ст. Найчасцей выкарыстоўвалі натуральныя борці — дуплы дрэў. Штучныя борці выдзёўбвалі ў тоўстых ствалах дрэў на выш. ад 4 да 15 м. Пазней рабілі вуллі-калоды, якія прывязвалі да дрэва або ставілі на дашчаныя палаткі. Для аховы ад драпежнікаў (куніц, асабліва мядзведзяў) майстравалі вакол дрэва памост з вострымі зубцамі, у дрэва забівалі нажы і інш. З развіццём земляробства і высечкай лясоў бортніцтва саступіла месца пасечнаму пчалярству. Блізкія да бортніцтва метады пчалярства існавалі ў многіх народаў свету, захаваліся ў асобных плямёнаў у малаабжытых раёнах Паўд. Амерыкі, Афрыкі, Паўд. Азіі.
т. 3, с. 218
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Аба́лак ’пасак мязгі дрэва’ (КЭС), лаг. < польск. obałek ’дрэва, вырванае бурай’ (< obalić ’зваліць’). Семантыка, праўда, даволі далёкая.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лампе́ка ’кавалак дрэва’ (воран., Сл. паўн.-зах.) — з літ. lampekas ’сырое дрэва’ (Сл. паўн.-зах., 2, 616).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лі́па¹, -ы, мн. -ы, ліп, ж.
Лісцевае дрэва сямейства ліпавых з сэрцападобнымі зубчастымі лістамі і жаўтаватымі духмянымі меданоснымі кветкамі.
|| памянш. лі́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.
◊
Абадраць як ліпку — аграбіць, адабраць усё (разм.).
|| прым. лі́павы, -ая, -ае.
Сямейства ліпавых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́чка, -а, мн. -і, -чак, н.
1. гл. вока.
2. Невялікая круглая адтуліна ў якім-н. прадмеце.
Дзвярное в.
3. Пупышка, зрэзаная з дрэва для прышчэпкі.
4. Зародак парастка на бульбяным клубні.
5. Значок на ігральнай карце.
6. Пятля ў вязанні.
Спусціла в.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праду́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
1. Прадмет як вынік чалавечай працы (апрацоўкі, перапрацоўкі, даследавання і пад.).
П. абмену.
Манаграфія — п. шматгадовай працы.
Прадукты хімічнай перапрацоўкі дрэва.
2. перан. Вынік, гістарычнае параджэнне чаго-н. (кніжн.).
Мова — п. гістарычнага развіцця грамадства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прапілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.
1. Разрэзаць пілой да пэўнай мяжы або выразаць пілой.
П. дрэва да сярэдзіны. П. праём для акна.
2. Правесці які-н. час пілуючы.
|| незак. прапіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).
|| наз. прапіло́ўванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абадра́цца, абдзяру́ся, абдзярэ́шся, абдзярэ́цца; абдзяро́мся, абдзераце́ся, абдзяру́цца; абдзяры́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Аблупіцца (пра кару дрэва).
2. Пакрыцца драпінамі.
А. ў лесе.
Сцены абадраліся.
3. Знасіць вопратку, абутак (разм.).
Абадраўся хлопец зусім.
|| незак. абдзіра́цца, -а́ецца (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)