Verbum

Schícksal

n -s, -e лёс, до́ля

sein ~ méistern — уладкава́ць свой лёс

sein ~ ist besíegelt — яго́ лёс вы́рашаны

sich in sein ~ fínden* [ergében*] — прыміры́цца ca сваі́м лёсам

mit séinem ~ hádern — нарака́ць на свой лёс

séinem ~ überlássen* — пакі́нуць на во́лю лёсу

er wird séinem ~ nicht entgéhen — ён не пазбе́гне свайго́ лёсу

vórkommen

* vi (s)

1) выхо́дзіць напе́рад

2) (bei D) захо́дзіць (да каго-н.)

3) сустрака́цца (пра слова ў тэксце і г.д.)

4) адбыва́цца, здара́цца (пра выпадак)

das darf nicht mehr ~! — каб гэ́тага бо́лей не было́!

5) (D) здава́цца

er kommt mir bekánnt vor — мне здае́цца, што я яго́ ве́даю

wíegen

I

1.

vt калыха́ць, люля́ць

die Wéllen wíegen das Bóot — ло́дка калы́шыцца на хва́лях

2.

(sich)

1) калыха́цца, гайда́цца

2) перан. заспако́йваць сябе́

sich in Sícherheit ~ — лічы́ць сябе́ ў по́ўнай бяспе́цы

II

*

1.

vt узва́жваць

2.

vi ва́жыць

sein Úrteil wog am schwérsten — яго́ меркава́нне было́ са́мым ва́жкім

Únglück

n -(e)s, -e няшча́сце, бяда́, бе́дства, напа́сць

ein berúfliches ~ — няшча́сны вы́падак на вытво́рчасці

~ über ~ — бяда́ за бядо́ю

~ stíften — прыно́сіць бяду́ [го́ра]

j-n ins ~ stürzen [bríngen*, tréiben*] — наклі́каць бяду́ на каго́-н.

ihn hat ein schwéres ~ getróffen — яго́ напатка́ла вялі́кае го́ра

das ist ében das ~! — вось дык бяда́!

veréinigen

vt

1.

аб’ядно́ўваць, гуртава́ць, злуча́ць, сканцэнтро́ўваць

die Macht in éiner Hand ~ — аб’ядна́ць ула́ду ў адндх рука́х

die méisten Stímmen auf sich ~ — сабра́ць бо́льшасць галасо́ў (пры галасаванні)

2.

(sich)

1) гуртава́цца, ядна́цца

2) спалуча́цца, сумяшча́цца

sólche Táten ~ sich nicht mit séinen Wórten — такі́я ўчы́нкі не сумяшча́юцца з яго́ сло́вамі

verléihen

* vt (D)

1) пазыча́ць, дава́ць у доўг [напрака́т]

sein Ohr j-m ~ — вы́слухаць каго́-н.

2) надава́ць (бляск, сілу і г.д. чаму-н.)

éinem Gedánken Áusdruck ~ — вы́казаць ду́мку

3) узнагаро́джваць (ордэнам каго-н.), прысво́йваць (званне каму-н.); прысуджа́ць (прэмію каму-н.)

ihm wúrde ein Órden verlíehen — яго́ ўзнагаро́дзілі о́рдэнам

áusgeben

*

1.

vt

1) выдава́ць

2) расхо́даваць, выдатко́ўваць

3) аддава́ць (загад); выстаўля́ць (лозунгі)

4) (für j-n) выдава́ць (за, у якасці каго-н.)

er gab ihn für séinen Brúder aus — ён вы́даў яго́ за свайго́ бра́та

2.

(sich)

1.

(für A) выдава́ць сябе́ (за каго-н.)

2) патра́ціцца, выдаткава́цца

bestéllen

i

vt

1) зака́зваць, замаўля́ць сабе́

2) урабляць (поле)

3) перадава́ць, перака́зваць (прывітанне)

4) (mit D) абстаўля́ць, застаўля́ць (чым-н.)

5)

es ist gut [schlecht] um ihn, um etw. (A) [mit ihm, mit etw.] bestéllt — яго́ спра́вы [спра́вы нако́нт гэ́тага] іду́ць до́бра [дрэ́нна]

die Zéitung ~ — вы́пісаць [падпіса́цца на] газе́ту

II

vt прызнача́ць (на якую-н. пасаду, выконваць функцыі)

ánschlagen

*

1.

vt

1) прыбіва́ць, прымацо́ўваць

2) яб’яўля́ць

3) біць (у звон)

2.

vi (h, s)

1) (an A) вы́цяцца (аб што-н.)

2) зазвані́ць

3) забраха́ць

4) запе́ць (пра птушак)

5) падзе́йнічаць (пра лякарства); паўплыва́ць

die Wórte schlágen bei ihm nicht an — да яго́ сло́вы не дахо́дзяць