брат м.
1. брат;
ро́дны б. — родно́й брат;
стрые́чны б. — двою́родный брат;
2. чаще мн. (по отечеству, национальности) бра́тья;
Браты́ і сёстры! — Бра́тья и сёстры!;
3. фам. (форма дружеского обращения) брат;
ты, б., дрэ́нна мяне́ ве́даеш — ты, брат, пло́хо меня́ зна́ешь;
4. (монах, член религиозной секты) брат;
○ мало́чны б. — моло́чный брат;
◊ наш б. — фам. наш брат;
на бра́та — на бра́та;
ні б. ні сват — ни брат ни сват;
сам чорт не б. — сам чёрт не брат;
свой б. — свой брат
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
налажы́ць сов.
1. в разн. знач. наложи́ть;
н. зве́рху пліту́ — наложи́ть све́рху плиту́;
н. ка́льку на чарцёж — наложи́ть ка́льку на чертёж;
н. павя́зку — наложи́ть повя́зку;
н. гіпс — наложи́ть гипс;
2. (што, на каго) наложи́ть;
н. спагна́нне — наложи́ть взыска́ние;
◊ галаво́й н. — пропа́сть, поги́бнуть;
н. на сябе́ ру́кі — наложи́ть на себя́ ру́ки;
н. (свой) адбі́так — (на каго, што) наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что); наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что);
н. ла́пу — наложи́ть ла́пу;
н. руку́ — (на што) наложи́ть ру́ку (на что)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Visíer
[vi-]
n -s, -e
1) забра́ла
das ~ lüften — падня́ць забра́ла; паказа́ць свой твар
mit óffenem ~ kämpfen — бі́цца з падня́тым забра́лам; перан. выступа́ць з адкры́тым забра́лам, змага́цца ў адкры́тую
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vórhaben
n -s, - наме́р, заду́ма, прае́кт
sein ~ áusführen — ажыццяві́ць свой наме́р
j-n von séinem ~ ábbringen* — адгавары́ць каго́-н. ад яго́ наме́ру
von éinem ~ ábstehen* — адмо́віцца ад наме́ру
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
budget
[ˈbʌdʒɪt]
1.
n.
1) бюджэ́т -у m.
2) фіна́нсавы каштары́с
3) запа́с -у m.; набо́р -у m.
a budget of news — набо́р наві́наў
2.
v.t.
1)
а) зрабі́ць плян выда́ткаў
б) разьмеркава́ць свой час
2) уне́сьці ў бюджэ́т
3.
v.i. (for)
асыгнава́ць, вы́дзяліць на выда́ткі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
employ
[ɪmpˈlɔɪ]
1.
v.t.
1) браць на пра́цу; трыма́ць на слу́жбе, на пра́цы
2) ужыва́ць, скарысто́ўваць
to employ one’s time wisely — разу́мна скарысто́ўваць свой час
3) займа́цца
to employ oneself — займа́цца
2.
n.
слу́жба f.
workers in the employ of the government — працаўнікі́ на ўра́давай слу́жбе
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
заспако́іцца, ‑коюся, ‑коішся, ‑коіцца; зак.
Суняць свой неспакой, хваляванне, узбуджанасць; супакоіцца. Успамінаючы ўчарашнія Казюковы пагрозы, Каетан Гумоўскі ніяк не мог заспакоіцца. Броўка. Конь паставіў вушы, высока падняў галаву, але зараз жа заспакоіўся і захрумстаў траву. Колас. // на чым і без дап. Разм. Задаволіцца дасягнутым; стаць бестурботным, абыякавым. Заспакоіцца на дасягнутым. □ Мы вельмі заспакоіліся за часы вучобы, ад жыцця адарваліся. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запэ́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. у што, чым і без дап. Забрудзіць, вымазаць. Максім запэцкаў рукі і гімнасцёрку ў ліпучую смалу. Шамякін. Барада за гэтыя дні адрасла, і здаецца, што гэта .. [Раман] твар свой нечым запэцкаў. Чорны.
2. перан. Зняславіць, зганьбіць. Маёй душы нікому не запэцкаць. Панчанка. А я ганарлівы, што ў палкіх гадах Імкненні свае не запэцкаў. Лявонны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.
1. Ахоўваць, сцерагчы каго‑, што‑н. Вартаваць грамадскае дабро. □ Вартуй свой край з усіх старон; Шануй, як скарб любімы. Глебка.
2. Падсцерагаць, чакаць з’яўлення каго‑, чаго‑н. Павярні ты направа, К гэтай сіняй вярбе: Прытаілася ў травах, Смерць вартуе цябе. Бялевіч. Рыбак не спіць, рыбак не дрэмле, А ўсё вартуе зручны час. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асо́бы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае спецыяльныя функцыі, спецыяльнае прызначэнне. Ад’ютант для асобых даручэнняў. □ Начальнік асобага аддзела Жукаўскай брыгады .. прыехаў да «Міцькі» з цікавай весткай. Брыль.
2. Адметны, не падобны да іншых; асаблівы, свой, толькі яму ўласцівы; індывідуальны. Запісаць сваю асобую думку.
асо́бы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Асінавы. Мы грэліся каля пячуркі, у якой млява, з трывожным папіскваннем дыміліся асовыя галавешкі. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)