balsam

[ˈbɔlsəm]

n.

1) бальза́м -у m. (дрэ́ва, паху́чая смала́, масьць)

2) бальзамі́н -у m. (расьлі́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бо́ртня

У актах.

1. Дрэва з вулеем пчол у ствале; борць (Грыг. 1850).

2. Дрэва з межавымі знакамі. Бортня вейская — мяжа або граніца паселішча. Бортня ралейная — мяжа палявая (Грыг. 1850).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

забра́ться сов., в разн. знач. забра́цца;

забра́ться на верху́шку де́рева забра́цца на верхаві́ну дрэ́ва;

забра́ться в гу́щу ле́са забра́цца ў гушча́р ле́су.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ча́йный ча́йны;

ча́йное де́рево бот. ча́йнае дрэ́ва;

ча́йная ро́за бот. ча́йная ру́жа;

◊

че́рез час по ча́йной ло́жке па кро́пельцы цы́ркаць; цы́ркаць пакрысе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ко́фе ’трапічнае дрэва або куст сямейства марэнавых’, ’насенне гэтага дрэва’, ’напітак, прыгатаваны з гэтага насення’ (гал. koffee з араб.) (ТСБМ). Запазычанне праз рус. кофе з англ. cofee (Шанскі, 2, 8, 361).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сухаве́ршнік ’дзяцел’ (Мат. Гом.). Відаць, ад сухаве́рх ’дрэва з засохлым верхам’, сухаве́рхі ’які мае сухі верх (пра дрэва)’ (Сл. ПЗБ), што да сухі і верх ’верхавіна’. Параўн. іншую назву сухарык, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

transplant

1. [,trænsˈplænt]

v.t.

1) пераса́джваць (кве́тку, дрэ́ва)

2) перасяля́ць (людзе́й)

3) Surg. трансплянтава́ць

2. [ˈtrænsplænt]

n.

1) пераса́джваньне n.

2) са́джанец -ца m. (пра дрэ́ва); флянс -у m.

3) Surg.

а) транспля́нт -а m.

б) трансплянта́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гравю́ра, ‑ы, ж.

1. Малюнак, выразаны на гладкай паверхні цвёрдага матэрыялу (дрэва, металу, шкла), а таксама адбітак такога малюнка на паперы.

2. Від графікі, у якім выявай з’яўляецца такі малюнак.

[Фр. gravure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурало́міна, ‑ы, ж.

Разм. Дрэва, паваленае бурай. [Васіль Раманавіч] саскочыў з бураломіны і сказаў: — Запрашаю, шаноўныя госцейкі, выбраць сабе самы разгалісты куст у нашым багатым маёнтку і адпачываць да самага вечара. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мары́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Прыстасаванне, пры дапамозе якога мераць насякомых. Марылка для коканаў.

2. Спец. Вадкасць, якой насычаюць паверхню дрэва з мэтай афарбоўкі; пратрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)