herself

[hɜ:rˈself]

pron.

1) (emph.) сама́, адна́

She herself did it — Яна́ сама́ гэ́та зрабі́ла

(all) by herself — зусі́м адна́

2) (refl.) сябе́

She washed herself — Яна́ памы́лася

She knew herself well enough — Яна́ до́бра сябе́ зна́ла

3)

She is not herself — Яна́ сама́ не ў сабе́; сама́ не свая́

She came to herself — Яна́ апрыто́мнела

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аплі́т

(ад гр. aploos = просты)

магматычная горная парода, па мінералагічнаму складу падобная да глыбінных парод, з якімі яна звязана; выкарыстоўваецца ў керамічнай вытворчасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бе́лае сущ. бе́лое;

яна́ была́ ў бе́лым — она́ была́ в бе́лом;

◊ (напіса́ць) чо́рным па бе́лым — (написа́ть) чёрным по бе́лому

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ён, яго́, яму́, ім, аб ім, м.; яна́, яе́, ёй, яе́, ёй (ёю), аб ёй, ж.; яно́, яго́, яму́, яго́, ім, аб ім, н., мн. яны́, іх, ім, іх, імі, аб іх; займ. асаб. 3 ас. адз.

1. Указвае на прадмет гаворкі (выключаючы суразмоўцаў).

2. толькі Р. Ужыв. ў знач. прыналежнага займенніка.

Яго кніга.

3. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар.

Вось ён — бацькоўскі дом!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ці́хі, -ая, -ае.

1. Ледзь чутны; нягучны.

Ц. голас.

Ц. шум дрэў.

2. Агорнуты цішынёй; зацішны.

Ц. вечар.

3. Без адзнак вялікага руху, спакойны.

Ціхая вёсачка.

Ціхае жыццё.

4. Лагодны, паслухмяны, пакорлівы.

Ц. чалавек.

Па натуры яна дзяўчына ціхая.

5. Які праходзіць спакойна, без буйных праяў.

Ціхая радасць.

6. Які не вызначаецца хуткасцю, павольны, марудны.

Ціхая хада.

|| памянш.-ласк. ці́хенькі, -ая, -ае.

|| наз. ці́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пастая́ннікі ’звараныя палавінкі бульбы’ (рэч., Мат. Гом.). Відаць, бульба названа гэтак таму, што яна можа даўжэй стаяць, не закісаючы (В. У. Мартынаў, вусн. паведамл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Storch

m -es, -e бу́сел, баця́н

◊ der ~ hat sie ángerufen — разм. яна́ зацяжа́рала

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wégbleiben

* vi (s) адсу́тнічаць; не з’яўля́цца

sie blieb weg — разм. яна́ стра́ціла свядо́масць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

smile

[smaɪl]

1.

v.i.

усьміха́цца

She smiled consent — Яна́ ўсьміхну́лася на зго́ду

She smiled bitterly — Яна́ го́рка ўсьміхну́лася

2.

n.

усьме́шка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

silnie

моцна; дужа;

silnie to przeżyła — яна глыбока гэта перажыла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)