на́смерть нареч. насме́рць; (до смерти) да сме́рці;

стоя́ть на́смерть стая́ць насме́рць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпале́ра в разн. знач. шпале́ра, -ры ж.;

стоя́ть шпале́рами стая́ць шпале́рамі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

confront [kənˈfrʌnt] v.

1. стая́ць насу́праць; сустрака́цца/стая́ць твар у твар

2. процістая́ць, глядзе́ць у твар (небяспецы, смерці)

3. law рабі́ць во́чную ста́ўку

4. супастаўля́ць, параўно́ўваць;

confront smb. with a fact ста́віць каго́-н. пе́рад фа́ктам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., на каго-што і з дадан. (звычайна з адмоўем).

Звяртаць увагу на каго-, што-н., надаваць значэнне каму-, чаму-н.

Ён ні на што не зважае.

○

Зважай! — каманда, якая азначае: стаяць навыцяжку, нерухома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пень пень, род. пня м.;

◊

стоя́ть как пень стая́ць як слуп, стая́ць як пень у бе́лы дзень;

через пень-коло́ду працу́е і сма́ку не чу́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

upright​2 [ˈʌpraɪt] adv. вертыка́льна; стаяко́м, старчко́м;

sit/stand/hold oneself upright сядзе́ць/стая́ць/трыма́цца пра́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stacjonować

незак. часова размяшчацца (знаходзіцца, стаяць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

klęczeć

незак. кленчыць; стаяць на каленях

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слуп, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Бервяно, тоўсты брус, умацаваныя вертыкальна.

Тэлеграфны с.

2. перан., чаго або які. Маса чаго-н., што рухаецца, ляціць, падымаецца ўверх (пра дым, пыл і пад.).

С. пылу.

С. мошак.

3. Пра тое, што мае вертыкальна-падоўжаную форму.

С. ртуці ў тэрмометры.

◊

Геркулесавы слупы —

1) старажытная назва Гібралтарскага праліва, які, паводле ўяўлення старажытных народаў, лічыўся «краем свету», месцам, дзе канчаецца суша;

2) перан. мяжа чаго-н.

Стаяць слупам — стаяць нерухома (разм., неадабр.).

|| памянш. слупо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м.

|| прым. слупавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нерухо́мы, -ая, -ае.

1. Які не рухаецца, застаецца ўвесь час на адным месцы.

Н. блок.

Стаяць нерухома (прысл.).

2. перан. Які не змяняе свайго выразу.

Н. позірк.

3. У граматыцы: які не мяняе свайго месца (пра націск).

|| наз. нерухо́масць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)