пень пень, род. пня м.;

◊

стоя́ть как пень стая́ць як слуп, стая́ць як пень у бе́лы дзень;

через пень-коло́ду працу́е і сма́ку не чу́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)