пара́люш, ‑у, м.

Разм. Параліч. [Арцём:] — Бачыш .. я ўсё пра аднаго чалавека думаю. Пра цуд-чалавека, зусім старога, разбітага паралюшам... Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абгні́лы, ‑ая, ‑ае.

Пашкоджаны зверху гніллю. [Тэафіл] паварушыў кійком даўнія спляценні дзікага вінаграду, што звісалі з абгнілых сукоў старога пнішча. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́ры, ‑ая, ‑ае.

Жоўта-карычневы, рыжы. На штаны, на месцы калень, ляглі жарыя лапікі са старога, зношанага даўно армяка. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансерваты́зм

(фр. conservatisme, ад лац. conservare = ахоўваць, захоўваць)

схільнасць да ўсяго старога, аджыўшага і варожасць да новага, прагрэсіўнага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

талму́д

(ст.-яўр. talmûd = навука)

збор рэлігійных, бытавых, прававых прадпісанняў іудаізму, заснаваны на схаластычным тлумачэнні кніг Старога запавету.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мяки́на с.-х. мякі́на, -ны ж.;

◊

ста́рого воробья́ на мяки́не не проведёшь посл. старо́га вераб’я́ на мякі́не не ашука́еш;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бадзёрасць ж. Múnterkeit f -; Frísche f -; fróher Mut; Rüstigkeit f - (пра старога);

нада́ць каму-н.

бадзёрасці j-s Mut [Stímmung] hében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ры́ські ’ніткі, якія вісяць унізе падола старога адзення’ (раг., Сл. ПЗБ). Памяншальнае ад ры́са (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

несвядо́масць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць несвядомага. Палітычная несвядомасць.

2. Паводзіны, учынкі несвядомых людзей. Адзнакі старога — гэта забабоны, несвядомасць, беднасць, гразь. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абязве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Тое, што і знявечыць. Але за якую крыўду Бушмар мог абязвечыць гэтак старога Вінцэнта. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)