трухле́ць несов. тлеть, истлева́ть, трухля́веть; (становиться ветхим) дряхле́ть, ветша́ть;
сало́ма ~ле́е — соло́ма тле́ет (истлева́ет, трухля́веет);
буды́нак ~ле́е — зда́ние дряхле́ет (ветша́ет)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Ві́чанка ’вікавая салома’ (Мат. Гом.). Ад вічаны (вік + ян) пры дапамозе суф. ‑ка. Гл. віка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Прамі́ца, пряміца ’прамая, не зламаная цэпам пры малацьбе салома’ (Нас., Касп.). і©& прамы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
thatch
[Өætʃ]
1.
n.
1) сало́ма або́ трысьцё для крыцьця́ стрэ́хаў
2) страха́ з сало́мы
3) informal чупры́на f.
2.
v.t.
крыць страху́ сало́май
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кулявы́ I пулево́й;
~во́е ране́нне — пулево́е ране́ние;
~ва́я стральба́ — пулева́я стрельба́
кулявы́ II кулево́й;
~ва́я сало́ма — кулева́я соло́ма; см. куль I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Streu
f -, -en сало́ма, падсці́лка (для скаціны)
auf der ~ líegen* — разм. хварэ́ць, быць прыкава́ным да ло́жка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Абу́рыны ’перабітая ў час малацьбы салома’ (Арх. ГУ) да бурыць (гл.). Што датычыць словаўтварэння, параўн. амеціны (гл. амецце).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пагні́сці, ‑гніе; пр. пагніў, ‑ніла, ‑ніло; зак.
Згнісці — пра ўсё, многае. За многа год пагніла на стрэхах салома. Чорны. У вайну шмат лесу выкацілі пажары. Немцы палілі яго ў блакады. Ад таго пажаўцеў, пасох, пагніў маладняк. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Асцяжа́рак ’хмызняк, салома’ (Выг. дыс.). Утворана з цыркумфіксам з‑ — ‑ак (< о‑ — ‑ъкъ) ад сцяжар (гл.), стежар (Выг.). Гл. стажарʼе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вя́ска ’сена, салома, канюшына, увязаныя ў рэзгіні ці ў вяроўку або лейцы’ (докш., Янк. Мат.). Да вя́зка, вяза́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)