ridge

[rɪdʒ]

1.

n.

1) хрыбе́т -та́ m.

the ridge of the roof — ві́льчык, хрыбе́т страхі́

ridge (of mountains) — го́рны ланцу́г

2) рубе́ц на ткані́не

3) грэ́бень (баразны́)

2.

v.

караба́ціцца, утвара́ць скла́дкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mar

[mɑ:r]

1.

v.t.

1) псава́ць ы́гляд); шко́дзіць; збры́джваць, зга́джваць

2) абязьве́чваць, зьняве́чваць

3) псава́ць, разбура́ць, разла́джваць

2.

n.

1) пля́ма на це́ле (рубе́ц пасьля́ ра́ны, радзімая пля́ма і пад.)

2) зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пуп, ‑а, м.

1. Рубец на сярэдзіне жывата, знак пасля адпадзення пупавіны. Шырокі прарэх адкрывае грудзіну і жывот да самага пупа. Колас. Пуп.. [цяля] прымарозіла, як яшчэ пад каровай было, і стаў гнісці жывот. Ермаловіч.

2. Страўнік у птушак. Курыны пуп. Гусіны пуп.

3. перан. Разм. Круглае або вострае заканчэнне розных прадметаў. Дарабіць пуп у шапцы.

4. перан. Разм. Цэнтр чаго‑н. [Клім:] — Гэта ўсё — вон, пятнаццаты век. Тут пуп калгаса! — і яго рука зрабіла дугу і паказала пальцам сабе пад ногі. Лобан.

•••

Браць на пуп гл. браць.

Ірваць пуп гл. ірваць ​1.

Пуп зямлі — пра таго, хто лічыць сябе самым галоўным, цэнтрам чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стачы́ць I сов.

1. (снять неровности токарным инструментом) сточи́ть;

с. рубе́ц — сточи́ть рубе́ц;

2. (сделать тоньше путём точки) сточи́ть; (многокр. точкой — ещё) источи́ть;

с. брусо́к — сточи́ть (источи́ть) брусо́к

стачы́ць II сов. (изъесть, продырявливая) источи́ть;

жучо́к ~чы́ў мэ́блю — жучо́к источи́л ме́бель

стачы́ць III сов.

1. (соединить швом) стача́ть, сшить;

с. дзве по́лкі — стача́ть (сшить) два поло́тнища;

2. (соединив, удлинить) срасти́ть; (верёвку и т.п. — ещё) связа́ть;

с. тру́бы — срасти́ть тру́бы;

с. канцы́ з канца́мі — свести́ концы́ с конца́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Mlzeichen

I

n -s, -

1) радзі́мка, радзі́мы знак

2) знак, ме́тка, рубе́ц

II

n -s, - знак мно́жання

III

n -s, - мемарыя́льнае збудава́нне, мемарыя́л (помнік і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

underarm

[ˈʌndərɑ:rm]

1.

adj.

1) які́ знахо́дзіцца пад руко́ю

an underarm scar — шрам або́ рубе́ц пад руко́ю

2) падпа́хавы

an underarm deodorant — падпа́хавы дэзадара́нт

3) Sport пад руку́

an underarm throw — кідо́к пад руку́

2.

n.

па́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hem

[hem]

1.

n.

1) рубе́ца́ m.

2) бе́раг -у m. dim. беражо́к -ка́ m.; край -ю m., мяжа́ f.

On the very hem of the sea — На са́мым кра́і мо́ра

2.

v.t.

падруба́ць (суке́нку), заруба́ць (хусьці́нку)

- hem in

- hem around

- hem about

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

score1 [skɔ:] n.

1. лік; лік ачко́ў (у гульні);

keep the score ве́сці лік;

make a score of 50 points набра́ць 50 ба́лаў

2. ме́тка, зару́бка, рубе́ц

3. два дзяся́ткі;

two score and ten пяцьдзяся́т;

scores of people шмат людзе́й

4. mus. партыту́ра

on more scores than one па шматлі́кіх прычы́нах;

on this score на гэ́ты конт, у гэ́тых адно́сінах;

play/settle old scores зво́дзіць стары́я раху́нкі; раскві́твацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ныць, ныю, ныеш, ные; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Балець (пра адчуванне тупога, цягучага болю). Ныла спіна, балела шыя... балеў пад пахай рубец. Даўно ён ужо не ныў. Пташнікаў. Туравец стаў больш адчуваць, як ные параненая рука. Мележ. / у безас. ужыв. Хлопцам прыходзілася ўвесь час нізка прыгінацца, ад гэтага ныла ў паясніцы. Шахавец.

2. Надакучліва скардзіцца на што‑н. Большасць рабочых жыве ў навакольных вёсках, ходзіць на працу за 3–5 кіламетраў, і ніхто не ные, ніхто нічога не патрабуе. Грахоўскі. Адзін не мае часу носа ўцерці за работаю, а другі ные ад таго, што не ведае, куды яму дзець лішні час. Крапіва.

3. перан. Разм. Цягуча, жаласна гусці. Улетку галлём зялёным шуміць.. [шлях], а ўзімку адзінока ныюць на слупах драты. Скрыган. Пад столлю нылі камары. Самуйлёнак. У вяршалінах дрэў нудна ныў вецер. Новікаў.

•••

Душа (сэрца) ные гл. душа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГІПЕРЭМІ́Я

(ад гіпер... + грэч. haima кроў),

павелічэнне крованапаўнення органа ці тканкі. Адрозніваюць гіперэмію артэрыяльную і вянозную.

Артэрыяльная (актыўная) гіперэмія бывае пры ўзмоцненым прытоку крыві на расшыраных сасудах. Прычыны: павышаная адчувальнасць сасудаў да фізіял. Раздражняльнікаў, уплыў надзвычайных раздражняльнікаў (бактэрыяльныя таксіны, высокая т-ра, прадукты тканкавага распаду і інш.); у чалавека вял. ролю маюць псіхагенныя фактары (сарамлівасць, гнеў і інш.). Прыкметы: расшырэнне дробных сасудаў, павелічэнне іх колькасці і пульсацыі, пачырваненне (напр., гіперэмія твару), павышэнне мясц. крывянога ціску, абмену рэчываў, мясц. т-ры, паскарэнне плыні крыві, узмацненне лімфазвароту і інш. Пры паталаг. зменах у сасудах пры артэрыяльнай гіперэміі можа быць кровазліццё. Вянозная (пасіўная, застойная) гіперэмія бывае пры парушэнні адтоку крыві па венах пры нязменным прытоку ў выніку сціскання вянознай сценкі (рубец, пухліна, варыкознае расшырэнне вен, ацёк і інш.), аслабленай сардэчнай дзейнасці. Характарызуецца запаволеннем плыні крыві (да поўнага яе спынення). Развіваецца кіслароднае галаданне тканак, павышаецца пранікальнасць сасудзістай сценкі, утвараецца ацёк. Працяглы застой крыві і ацёк могуць прывесці да атрафіі парэнхімы органа.

А.С.Лявонава.

т. 5, с. 258

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)