П’янто́с лаянк. ’п’яніца’ (лаг., Жд. 2; слуц., Жыв. НС). Вытворнае ад п’я́ны (гл.) пры дапамозе экспрэсіўнага фарманта ‑(т)ос, параўн. фіґос (ад фі́ґа) у выразе: фіґос пад нос (Воўк-Лев., Татарк., 155).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зюзь ’п’яніца’ (Нас.). Рус.зюзя ’тс’, укр.«змерз, напився як зюзя»? Параўн. рус.дыял.зюзлить (суслить?), зю́зить, зюзюкать ’піць’. Верагодна, гукавобразнае слова, магчыма, з кантамінацыямі. Гл. яшчэ зязюліць ’піць’, зюзя ’холад’, зюзюкаць ’гаварыць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пью́щий
1.прич. які́ (што) п’е;
2.прил. піту́шчы;
3.сущ. піто́к, род. пітака́м., піту́шчы, -шчага м.; (пьяница)п’я́ніца, -цы м. и ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
bondage
[ˈbɑ:ndɪdʒ]
n.
1) няво́ля f., прыго́н -у m.
2) зале́жнасьць f.
The drunkard is in bondage to alcohol — П’я́ніца — няво́льнік алькаго́лю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
nass
a мо́кры, вільго́тны
~ wérden — (з)мо́кнуць
~ máchen — намачы́ць
◊ ein ~er Brúder — любі́цель вы́піць, п’я́ніца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Гайдама́к ’гайдамак’ (БРС), гайдама́ка ’разбітны чалавек, гуляка, п’яніца’ (Нас., Мал.), гайдама́чыць ’весці марнатраўнае жыццё’, ’мантачыць’ (Нас.). Рус.гайдама́к. Запазычанне з укр.гайдама́ка, а гэта з тур.hajdamak ’грабежнік’. Гл. Фасмер, 1, 383 (там і іншая літ-ра).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мудра́нка ’ядавітая травяністая расліна Paris quadrifolia L.’ (Кіс., ТСБМ). Да мудрэць (< му́дры1) ’капрызіць, свавольнічаць’ (драг., КЭС), іўеў. ’незвычайна сябе паводзіць’ (Сл. ПЗБ). Параўн. паўд.-усх.п’яніца ’мудранка’, укр.бесіжник (< běsiti), дурне лісове, дурна цибуля. Параўн. таксама мудру́шкі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лотр ’лайдак, гультай’, ’круцель, п’яніца, ашуканец, марнатравец’ (Нас., Яруш., ТСБМ; гом., Мат. Гом.), лотра, лу͡отра ’гуляка, гультай, лодар, п’яніца’ (Гарэц., Мал., Бяльк., ТСБМ). Ст.-бел.лотръ ’злачынец, бандыт, разбойнік’, ’махляр, ашуканец’, якое Карскі (Труды, 312) і Кюнэ (74) выводзяць з польск.łotr ’тс’; Булыка (Запазыч., 191) — са ст.-польск.łotr (апошняе з чэш.lotr < с.-в.-ням.loter або з lotterbube ’нягоднік, мярзотнік’); Жураўскі (Бел. мова, 61), Чартко (Пыт. мовазн., 122) крыніцай для ст.-бел.лотръ лічаць с.-в.-ням.loter. Паняцце амаральнасці, распусты, заключанае ў гэтай лексеме, дало падставу Булахаву (Бел. мова, 54–55) звязаць яе з біблейскім імем Лотр. Аб гэтым гл. і ў Панюціч (Лексіка нар. гав., 103). Больш падрабязна гл. Слаўскі, 5, 221–222.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Піту́н1 ’піток; п’яніца’ (зэльв., Жыв. сл.; Сл. рэп лекс.), ’той, хто п’е алкагольнае пітво’ (Варл.). Да піць (гл.). Суф. ‑ун з экспрэсным значэннем ’схільнасць да адпаведнага дзеяння’ (Сцяцко, Афікс. наз., 68).
◎ Піту́н2 ’тытунь’ (смарг., Сл. ПЗБ). У выніку распадабення т — m > п — т. Да тытунь (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
alcoholic
[,ælkəˈhɑ:lɪk]1.
adj.
з алькаго́лю, алькаго́льны
alcoholic fumes — па́ра з алькаго́лю
alcoholic drinks — алькаго́льныя напо́і
2.
n.
алькаго́лік -а m., алькагалі́чка f., п’я́ніца -ы m. & f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)