По́чырк ’манера пісьма’ (ТСБМ), рус. по́черк, укр. по́черк, старое начерк. Да чыркаць ’праводзіць лінію’, пісаць’ (< *čьrkati).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́сьпіска ’распіска (дакумент)’ (Бяльк., Нар. Гом.) — у выніку кантамінацыі роспісь і рус. расписка. Да піса́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мазю́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Непрыгожа, няўмела маляваць або пісаць; мазаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыфрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Пісаць шыфрам (у 1 знач.). Ты рыхтуй рацыю, а я буду шыфраваць радыёграму. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вупі́сваць (рожу) ’праводзіць лініі нажом вакол хворага месца’ (КСТ). Гл. выпісваць ’пісаць’, адносна фанетыкі параўн. вузіра́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

писа́ть несов.

1. в разн. знач. піса́ць;

2. (красками) малява́ць;

◊

пиши́ пропа́ло! пішы́ прапа́ла!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

kléinschreiben

* аддз. vt піса́ць з мало́й лі́тары

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

krítzeln

vt, vi разм. піса́ць неразбо́рліва [дрэ́нным по́чыркам], крамзо́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

гра́матнасць, ‑і, ж.

Уменне чытаць і пісаць; пісьменнасць. Павышаць граматнасць пісьма. // перан. Наяўнасць патрэбных ведаў у якой‑н. галіне. Тэхнічная граматнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hyphenate

[ˈhaɪfəneɪt]

v.t.

лучы́ць злучко́м, піса́ць праз злучо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)