вы́несці, -несу, -несеш, -несе; -нес, -несла; -несі; -несены; зак.

1. каго-што. Несучы, выдаліць адкуль-н., аднесці за межы чаго-н.

В. мэблю з кватэры.

2. каго-што. Перамясціць куды-н., высунуць.

Плынь вынесла лодку на сярэдзіну ракі.

В. пытанне на сход (перан.). В. дробавы лік за дужкі.

3. перан., што. Атрымаць, набыць у выніку знаёмства з чым-н.

В. ўражанне.

4. перан., што. Прыняўшы рашэнне, аб’явіць (афіц.).

В. падзяку.

В. пастанову.

В. прысуд.

5. што. Вытрымаць, выцерпець.

Цяжка было в. гэта гора.

Не мог в. грубасці.

◊

Ледзь вынесці ногі (разм.) — з цяжкасцю пазбегнуць небяспекі, выратавацца.

|| незак. выно́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць.

|| наз. вы́нас, -у, м. (да 1 і 2 знач.) і вынясе́нне, -я, н. (да 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fällen

vt

1) сячы́ (лес)

2)

ein Úrteil ~ — выно́сіць прысу́д

das Bajonétt ~ — браць вінто́ўку напераве́с

3) матэм. апуска́ць (перпендыкуляр)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obalić

зак.

1. зваліць; паваліць; перакуліць;

2. скінуць, звергнуць;

obalić zarzuty — зняць абвінавачванне;

obalić wyrok — адмяніць прысуд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

commitment

[kəˈmɪtmənt]

n.

1) абяца́ньне, забавяза́ньне n.

2) прысу́д, зага́д пасадзі́ць у астро́г або́ пасла́ць у дом для псыхі́чна хво́рых

3) уручэ́ньне n., перада́ча f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deliver [dɪˈlɪvə] v.

1. дастаўля́ць, уруча́ць;

The postman delivers letters. Паштальён разносіць пісьмы.

2. гавары́ць, чыта́ць;

deliver a speech выступа́ць з прамо́вай

3. : She was delivered of a child. Яна нарадзіла дзіця.

4. : deliver judgement выно́сіць рашэ́нне суда́/пастано́ву/прысу́д

5. вызваля́ць, збаўля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́бухнуць ​1, ‑не; зак.

1. Узарвацца, разляцеўшыся на часткі. Вось адзін снарад выбухнуў зусім блізка. Васілёнак.

2. З сілай вырвацца адкуль‑н. Танк адразу нейк акамянеў на месцы, і полымя з дымам выбухнула з яго. Чорны.

3. перан. Нечакана пачацца, раптоўна ўзнікнуць. Выбухнула забастоўка. Выбухнулі воплескі. □ Пажар той выбухнуў, як з грому, Хоць ён і меў свае прычыны. Колас. Жыў у тваёй маўклівасці прысуд. І, калі гнеў твой выбухнуў, раскуты, — Маё збавенне праз твае пакуты Прыйшло. Ды не пазбавіла пакут. Грачанікаў.

вы́бухнуць ​2, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да выбухаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kasować

незак.

1. касаваць; адмяняць;

kasować wyrok — адмяняць прысуд;

2. выкрэсліваць;

3. кампасціраваць, прабіваць;

kasować bilet — кампасціраваць білет

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

perverse

[pərˈvɜ:rs]

adj.

1) упа́рты, капры́зны

a perverse child — непаслухмя́нае дзіця́

2) сапсава́ны, распу́шчаны; злы, ліхі́

3) няпра́вільны, скажо́ны; памылко́вы (і пра прысу́д)

perverse reasoning — памылко́вае разважа́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

condemn

[kənˈdem]

v.t.

1) асуджа́ць; ганьбава́ць, га́ніць

2) прызнава́ць вінава́тым

3) прысуджа́ць, выно́сіць прысу́д, засуджа́ць

to condemn to death — засуджа́ць на сьмерць

4) бракава́ць; прызнава́ць непрыда́тным (буды́нак, мост)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mandatory

[ˈmændətɔri]

1.

adj.

1) манда́тны (камі́сія)

2) абавязко́вы (пастано́ва), прымусо́вы

a mandatory sentence — канчатко́вы прысу́д

3) які́ атрыма́ў манда́т кірава́ць зале́жнай краі́най

2.

n.

мандата́р -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)