ка́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.) Задняя частка шыі ў жывёлы і чалавека.

◊

Браць (узяць) за карак — прыцягнуць да адказнасці.

Гнаць у карак — прымушаць хутка рабіць што-н., падганяць.

Сядзець на карку — быць на ўтрыманні ў каго-н., жыць на чые-н. сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цясні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м; цесніце́, -ня́ць; незак., каго-што.

1. Прымушаць адступіць; адцясняць.

Ц. варожыя флангі.

2. Абмяжоўваць каго-н. у прасторы, плошчы.

Не буду я вас ц., паеду да сына.

3. Сціскаць, спіраць (грудзі, дыханне і пад.).

Яна адчувала, як ёй цясніла дыханне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

niewolić

незак.

1. прымушаць; няволіць;

2. кніжн. занявольваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

coerce

[koʊˈɜ:rs]

v.t.

змуша́ць, прымуша́ць

to coerce into agreement — прыму́сіць пагадзі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

На́гліць ’нахабна хлусіць’ (Бяльк.), ’прымушаць’ (Нас.). Відаць, ад наглы (гл.) са значэннем ’нахабны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сі́ліць ‘прымушаць’ (Нас., Кас.), ‘адольваць, натужвацца’ (Сцяшк. Сл.), сі́ліцца ‘тужыцца, напружвацца’ (Сл. ПЗБ), сюды ж сі́лець ‘дужаць’ (Ян.), ст.-бел. силити ‘прымушаць’: питье жь закону не силѧть (Альтбаўэр). Вытворнае ад сі́ла (гл.), параўн. сілава́ць ‘сілком прымушаць рабіць’ (Ласт., Ян., ТС).

Сілі́ць 1 ‘падмацоўваць сілы ежай’, сілі́цца ‘падмацоўвацца ежай’ (Нас., Шымк. Собр.). Да сі́ла (гл.).

Сілі́ць 2 ‘душыць’, сі́ліцца ‘душыцца’, ‘вешацца’ (ТС). Да сіло́ ‘пятля’ (гл.), параўн. укр. сили́ти ‘завязваць вузлом’; развіццё семантыкі таксама пад уплывам сіла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прастытуі́раваць

[лац. prostituere = выстаўляць (на продаж)]

1) прымушаць каго-н. да занятку прастытуцыяй;

2) перан. рабіць прадажным, падкупным (напр. п. прэсу).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

induce [ɪnˈdju:s] v.

1. fml прымуша́ць

2. med. стымулява́ць (роды)

3. заахво́чваць; схіля́ць; уплыва́ць, перако́нваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

silence​2 [ˈsaɪləns] v.

1. прымуша́ць замо́ўкнуць, супако́йваць

2. заглуша́ць;

silence a noise заглуша́ць шум

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Насціга́ць ’даганяць; прымушаць, дабівацца’ (Юрч. Фраз. 1), ’даганяць, наганяць’ (ТС), насці́гнуць ’дагнаць’ (брасл., Сл. ПЗБ). Гл. сцігаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)