Verbum

павады́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто водзіць каго-н., дапамагае каму-н. ісці.

Сляпы сляпому не п. (прыказка). П. мядзведзя.

Сабакі-павадыры.

ду́жы, -ая, -ае; дуж.

Які валодае вялікай фізічнай сілай.

Узяўся за гуж, не кажы, што не дуж (прыказка).

|| наз. ду́жасць, -і, ж.

Прыродная д.

злы́дзень, -дня, мн. -дні, -дняў, м. (разм.).

1. Шкодны чалавек, ліхадзей.

2. толькі мн. Нягоды, бяда.

Як уваляцца злыдні, то не на тры дні (прыказка).

перамало́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ме́лецца; зак.

Здрабніцца ў муку.

Перамелецца — мука будзе (прыказка: усё пройдзе, уладзіцца, усе непрыемнасці забудуцца).

|| незак. перамо́лвацца, -аецца.

аб, прыназ.

1. з В. Указвае на прадмет, з якім хто-, што-н. збліжаецца, сутыкаецца ў працэсе руху, дзеяння.

Спатыкнуцца аб камень.

Стукнуцца аб вушак.

2. з М. Указвае на прадмет гаворкі, думкі, пачуцця.

Клапаціцца аб дзецях.

Як аб табе чуюць, так аб табе і мяркуюць (прыказка).

3. з М. Паказвае на прадмет харчавання.

Аб адной вадзе сыт не будзеш (прыказка).

гаспада́рлівы, -ая, -ае.

Эканомны, руплівы, клапатлівы ў вядзенні гаспадаркі (пра чалавека).

Гаспадарлівая жанчына.

Г. (наз.) ні сцюжы, ні спёкі не баіцца (прыказка).

|| наз. гаспада́рлівасць, -і, ж.

сва́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Спрэчка, якая суправаджаецца крыкам, шумам, лаянкай і пад.

Распачаць сварку.

Лепш благі мір, як добрая с. (прыказка).

лаве́ц, лаўца́, мн. лаўцы́, лаўцо́ў, м.

Той, хто займаецца лоўляй рыбы, звера як промыслам.

На лаўца і звер бяжыць (прыказка).

|| прым. лаве́цкі, -ая, -ае.

Л. промысел.