зні́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад знізіць.

2. у знач. прым. Дрэнны, прыгнечаны. Заставацца доўгі час у стане зніжанага настрою і няпэўнасці было не ў характары настаўніка, і ён, як мог, стараўся адагнаць прыкрыя думкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heavy-hearted

[,heviˈhɑ:rtəd]

adj.

прыгне́чаны; марко́тны, су́мны, у змро́чным цяжкі́м настро́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

low spirits

прыгне́чаны стан; прыгне́чаньне n., марко́та f.; вя́ласьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прида́вленный

1. прыду́шаны, мног. папрыду́шваны; (прижатый) прыці́снуты, мног. папрыціска́ны;

2. перен. прыгне́чаны, мног. папрыгнята́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэпрэ́сія

(лац. depressio = прыгнечанне)

1) прыгнечаны псіхічны стан чалавека;

2) застой у гаспадарчым, грамадскім жыцці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Тра́хлы ‘трухлявы’ (Мат. Гом.). Мажліва, кантамінацыя тру́хлы і дра́хлы (гл.), параўн. рус.-ц.-слав. друхлый ‘прыгнечаны’, звязанае чаргаваннем з дряхлый ‘стары, трухлявы’ (Фасмер, 1, 544). Магчыма аддаленая сувязь з літ. trèšti ‘псавацца, гніць, трухлявець, рабіцца мяккім’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

downtrodden

[ˈdaʊn,trɑ:dən]

adj.

1) прыгне́чаны, які це́рпіць уці́ск, тырані́ю

2) стапта́ны, патапта́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пода́вленный

1. паці́снуты; паду́шаны;

2. (усмирённый) заду́шаны; (об огневых точках противника и т. п.) пада́ўлены;

3. перен. (заглушённый) заглу́шаны, прыглу́шаны;

пода́вленный го́лос прыглу́шаны го́лас;

пода́вленный стон заглу́шаны (прыглу́шаны) стогн;

4. (угнетённый) прыгне́чаны; (ошеломлённый) ашало́млены, агало́мшаны;

пода́вленное настрое́ние прыгне́чаны настро́й;

пода́вленный го́рем прыгне́чаны го́рам;

пода́вленный неожи́данным происше́ствием ашало́млены (агало́мшаны) нечака́ным здарэ́ннем.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рна,

Разм.

1. Прысл. да горны ​2.

2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі прыгнечаны стан, у якім знаходзіцца хто‑н., перажываючы гора. І было самотна, надта было горна, Было многа крыўды, было многа слёз. Гурло. Пачынаюць думкі грызці — сумна, горна. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bedrückt

a прыгне́чаны

sie fühlt sich ~ — яна́ адчува́е сябе́ прыгне́чанай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)