Трыло́гія ‘тры творы аднаго аўтара, аб’яднаныя пераемнасцю тэксту’ (ТСБМ), трылёгія ‘тс’ (Некр. і Байк.). Запазычана праз польскую мову (trylogia) ці праз рускую (трилогия) са ст.-грэч. τριλογία ‘тры трагедыі, звязаныя ўнутранай еднасцю’, ‘прамова з трох частак’ < τρεις ‘тры’ + λογος, ‘слова (вуснае), прамова, апавяданне, меркаванне, дапушчэнне, сэнс, паняцце’ > λέγω ‘гавару, кажу’ (Міхельсон, Рус. мысль, 676; ЕСУМ, 5, 638).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

двухгадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Працягласцю ў дзве гадзіны. Двухгадзінная прамова. // Разм. Які прыбывае (адбывае) ў дзве гадзіны па раскладу (пра поезд, параход і пад.). Двухгадзінны аўтобус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́лкі, -ая, -ае.

1. Прасякнуты моцным пачуццём.

П. парыў.

Палкая прамова.

2. Які вельмі захапляецца чым-н., цалкам аддаецца якой-н. справе.

П. агітатар.

П. змагар за нацыянальнае адраджэнне.

3. Вельмі страсны, гарачы.

П. позірк.

|| наз. па́лкасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Speech

[spi:tʃ]

m -es, -es прамо́ва, спіч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nsprache

f -, -n зваро́т, прамо́ва; выступле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lbrede

f -, -n хвале́бная прамо́ва, панегі́рык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

condemnatory

[kənˈdemnətɔri]

adj.

абвінава́ўчы (прысу́д, прамо́ва); асуджа́льны (по́зірк)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verbose [vɜ:ˈbəʊs] adj. fml шматсло́ўны (стыль, прамова і да т.п.);

a verbose speaker шматсло́ўны прамо́ўца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́гук, ‑у, м.

Гучны вокліч, выкрык. Прамова [Пятрэнкі] раз-пораз перарывалася дружным смехам у зале, выгукамі адабрэння. Краўчанка. Сабраліся мужчыны і пад выгукі «раз, два — узялі!» штурхалі машыну. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перамо́ва, перамовы ’перагаворы’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., Нар. Гом.), смал. перемо́вы ’тс’. У выніку кантамінацыі польск. przemowa ’гаварэнне, прамова, выступленне’ і рус. переговоры ’перагаворы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)