◎ *Папра́гач, попрагач ’ручка ў навоі, на які наматваецца пража’ (ТС). Вытворнае з суф. ‑ач ад *попрагиць, аднакаранёвага з запрагаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
yarn
[jɑ:rn]
n.
1) пра́жа, ні́тка f
2) informal раска́з, апо́вед -у m., ба́йка, вы́думка f.
•
- spin a yarn
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фільдэпе́рс
(фр. fel de Perse = персідская нітка)
шаўковая пража, падобная да фільдэкосу, але лепш апрацаваная, якая ідзе на трыкатажныя вырабы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Клу́тчык ’кіёчак у клешні ніта, у вале ткацкага станка, за які прымацоўваецца пража ці палатно’ (З нар. сл.). Да ключ (гл.). Гл. ключках.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тэксты́ль
(лац. textile, ад texere = ткаць)
агульная назва ткацкіх вырабаў з натуральных і штучных валокнаў, а таксама пража і сыравіна для іх.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
bouclé
нескл.н. [bukle] букле;
włóczka bouclé — пража букле;
bluzka bouclé — букляваная блузка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Льняні́ца, ляны́ца, лляны́ца, лені́ца ’льняное валакно высокага гатунку’, ’пража’, ’тонкае льняное палатно’ (Уладз.). Утворана ад прыметніка (і)льняны. Да лён (гл.). Параўн. таксама альняні́на.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пра́дзіва, пра́дзева, прадзіво, прадзьво ’кудзеля, лён, прыгатаваныя для прадзення’ (ТСБМ, Гарэц., Янк. 3., Бесар., Нас., Шат., Касп., Сл. ПЗБ), ’прадзенне’ (Нас., Сл. ПЗБ), ’пража’ (Мат. Гом.). Укр.прядіво, прядиво ’пянька, прыгатаваная для прадзення’, рус.пряде(и)во ’кудзеля, пянька, прыгатаваныя для прадзення’, польск.przędziwo ’матэрыял для прадзення, пража’, чэш.předivo ’матэрыял дня прадзення’, в.-луж.předźvo, серб.-харв.предиво ’тс’, славен.predívo ’тс’, балг.пре́диво. Прасл.*pręd‑ivo. Да прасці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ба́вэл ’баваўняная або шарсцяная пража’ (Влад.). Трансфармацыя (дзякуючы націску на першым складзе) слова *ба́вэлна (параўн. ба́ваўна). Параўн. і трансфармаваныя ўкр.ба́вуна, ба́вина, ба́вна. Гл. бавэ́лна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шта́пель, ‑я і ‑ю, м.
1.‑я. Спец. Асобны завіток у руне, які складаецца з пучка аднолькава закручаных валасоў.
2.‑ю. Нядоўгае штучнае валакно, прызначанае для вырабу пражы; пража, вырабленая з такога валакна.
3.‑ю. Тканіна, вырабленая з такой пражы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)