superiority [s(j)u:ˌpɪəriˈɒrəti] n. перава́га; старшы́нства;

have superiority in smth. over smb. мець перава́гу ў чым-н. над кім-н.;

superiority complex psychol. пачуццё перава́гі, вялі́кае самаўзвышэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Eminénz

f -, -en

1) перава́га, высо́кая го́днасць

2)

Éuer [Éure] ~ — Ва́ша высо́капраасвяшчэ́нства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mehr

n -(s)

1) лі́шак, рэ́шта, аста́так; прыбы́так

2) бо́льшасць, перава́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сме́лость сме́ласць, -ці ж.;

◊

сме́лость города́ берёт посл. у каго́ адва́га, у таго́ й перава́га; адва́гаю і пе́кла пяро́йдзеш; бой адва́гу лю́біць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Vórzug

m -(e)s, -züge

1) перава́га

j-m den ~ gében* — аддава́ць перава́гу каму́-н.

2) перава́га, ва́ртасць

sie hat víele Vórzüge — у яе́ мно́га до́брых я́касцей

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Übergewicht

n -s

1) лі́шняя вага́

2) перава́га

~ bekómmen* [erhálten*] — атрыма́ць перава́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dominacja

ж. кніжн. дамінаванне; перавага;

dominacja silnych nad słabymi — дамінаванне моцных над слабымі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

numerical [nju:ˈmerɪkl] adj. лі́чбавы; лі́кавы; ко́лькасны;

numerical data лі́чбавыя да́ныя;

numerical superiority ко́лькасная перава́га;

in numerical order па пара́дку нумаро́ў;

in ascending/descending numerical order па ўзраста́нні/убыва́нні (нумаро́ў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяршэ́нства н Vórrang m -(e)s; Hegemoníe f -, Vórherrschaft f - (гегемонія); Überlégenheit f -, Übergewicht n -(e)s (перавага); Priorität f -, -en (першынство)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

манапо́лія, ‑і, ж.

1. Выключнае права на вытворчасці продаж або промысел чаго‑н. Дзяржаўная манаполія. // перан. Выключнае права карыстання чым‑н.; перавага, першынство ў якой‑н. галіне.

2. Капіталістычнае аб’яднанне, якое ставіць сваёй мэтай панаванне ў якой‑н. галіне гаспадаркі і атрыманне максімальнага прыбытку. Капіталістычныя манаполіі ў Расіі былі цесна звязаны з царскім урадам. У краінах, якія арыентуюцца на сацыялізм, праводзіцца нацыяналізацыя ўласнасці імперыялістычных манаполій. Брэжнеў.

[Грэч. monopolia ад mónos — адзін і poleō — прадаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)