дацэнту́ра, ‑ы, ж.

1. Званне, пасада дацэнта. Атрымаць дацэнтуру.

2. зб. Разм. Дацэнты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінеку́ра, ‑ы, ж.

Кніжн. Пасада, якая добра аплачваецца і не патрабуе асаблівых турбот.

[Ад лац. sine cura — без клопату.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флі́гель-ад’юта́нцтва, ‑а, н.

Званне і пасада флігель-ад’ютанта; выкананне абавязкаў флігель-ад’ютанта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАКА́НСІЯ

(франц. vacance ад лац. vacans які пустуе, свабодны),

свабодная (незамешчаная) службовая пасада.

т. 3, с. 463

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГУБЕРНА́ТАР

(ад лац. gubernator правіцель),

1) у некаторых сучасных дзяржавах вышэйшая службовая асоба тэрытарыяльнай адзінкі. Напр., у ЗША губернатар — кіраўнік выканаўчай улады штата, у Вялікабрытаніі губернатар — службовая асоба, якая ўзначальвае кіраванне калоніяй, у Рас. Федэрацыі губернатар — пасада кіраўнікоў некат. абл. адміністрацый.

2) У Рас. імперыі вышэйшая службовая асоба (начальнік) губерні. Пасада ўведзена ў 1708, на Беларусі ў 1772. Прызначаўся царом па прадстаўленні міністра ўнутр. спраў з вышэйшых колаў дваранства. Пасада скасавана пасля Лют. рэв. 1917.

В.В.Швед.

т. 5, с. 516

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

prezydentura

ж. пасада прэзідэнта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ваяво́дства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Пасада ваяводы.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Старажытнай Русі і ў Вялікім Княстве Літоўскім, якой кіраваў ваявода.

3. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў сучаснай Польшчы.

|| прым. ваяво́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ад’ю́нкт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аспірант вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

2. У Заходняй Еўропе і дарэвалюцыйнай Расіі: малодшая навуковая пасада ў некаторых навуковых установах, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Vertráuensstellung

f -, -en адка́зная паса́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бі́скупства, ‑а, м.

1. Пасада біскупа.

2. Акруга, якой кіруе па духоўных справах біскуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)