па́ня, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і пані. Пан, аддаўшы загад аканому, ехаў з паняю баляваць у бліжэйшы маёнтак. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́ркалы, ‑аў; адз. няма.

Разм. пагард. Вочы. Пан Юзаф.. злосна сплёўвае на казу, уставіўшую на яго свае лупатыя буркалы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мармыту́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто часта мармыча. З дабрадушнага мармытуна.. пан Ясь рабіўся захопленым расказчыкам пра слаўныя справы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жу́льніцтва, ‑а, н.

Занятак, паводзіны жуліка; махлярства, ашуканства. Пан пагаліўся на добры кавалак зямлі і адсудзіў яго нейкім жульніцтвам. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзьму́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і выдзіманы. Пан Даніла сустрэў.. [маладога], седзячы за сталом, на якім стаяў дзьмуты зялёны штоф. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панарабі́зм

(ад пан- + арабізм)

палітычная дактрына, якая прапагандуе аб’яднанне ўсіх арабскіх краін і народаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пано́птыкум

(ад пан- + гр. optikos = зрокавы)

выстаўка (музей) васковых фігур або іншых незвычайных экспанатаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мальчонак ’хлапчына’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ; ушац., Пан. дыс.). Рус. мальчонок. Паўн.-бел.-рус. ізалекса. Да прасл. malʼьčę < malʼьcь > ма́лец (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мальчу́к ’хлапчук’ (бешан., Нар. сл.; ушац., Пан. дыс.), рус. кубан. ма́льчук ’мальчик’. Усходнеславянскае. Утворана ад ма́лец (гл.) пры дапамозе суфікса ‑ук.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каза́чы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і казацкі. Казачая сотня. □ К таму часу ў Берастэчка К дружыне казачай Прыблукаўся пан Патоцкі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)