пераме́рці, ‑мрэ; ‑мром, ‑мраце, ‑мруць; пр. перамёр, ‑мерла; зак.

Разм. Памерці — пра ўсіх, многіх. — Ад сухотаў перамерлі ўсе мае браты. Падыходзіць і мая чарга... Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

predecease [ˌpri:dɪˈsi:s] v. law паме́рці ране́й (за каго-н.);

John’s wife predeceased him. Жонка Джона памерла раней за яго.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Адзя́бнуць ’памерці ад старасці, застудзіцца’ (Бяльк.). Паходжанне першага значэння няясна. Гл. зябці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Акале́ць ’моцна змерзнуць, памерці’ (БРС, Янк. Мат., Гарэц., Касп.), акалелы. Гл. калець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прыцяцю́рыцца экспр. ’натапырыцца’; ’памерці’ (смарг., Сл. ПЗБ). Да цяцерыцца падымацца, тапырыцца’ (Ласт.), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скачаро́жыцца ‘сагнуцца’ (Юрч. Фраз. 1), скучуры́жыцца ‘памерці, здохнуць’ (Бяльк.). Да качарга (гл.), качарэжка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

почи́ть сов., уст.

1. (уснуть) засну́ць;

2. (умереть) спачы́ць, паме́рці;

◊

почи́ть на ла́врах спачы́ць на ла́ўрах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зме́рці, самрэ; самром, самраце; пр. змёр, змерла і змёрла; зак.

Разм. Памерці (пра ўсіх, многіх). Бацькі .. [хлопца] ў вайну ўцяклі недзе з-за Вільні сюды і тут змерлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маладу́шнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Праяўляць маладушнасць; падаць духам. Не маладушнічаць, а памерці з высока ўзнятай галавой, як і належыць савецкаму чалавеку, — прыйшло выразнае і канчатковае рашэнне. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

decease

[dɪˈsi:s]

1.

n.

сьмерць f.; скон -у m.

2.

v.i.

паме́рці, скана́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)